Ik weet niet wat het is met de herfst, maar mijn gedachten gaan gewoon vanzelf naar spookhuisfilms. Ik zie veel van jullie met je hoofd schudden, maar er is gewoon iets met de koudere temperaturen en de veranderende kleuren van de bladeren die me in de stemming brengen voor spookhuizen en enge geesten. Dit zet me natuurlijk aan het denken aan de engste filmgeesten die ik heb gezien, en ik dacht dat het nu een goed moment zou zijn om een ​​aantal van mijn favorieten op te sommen.

Je zult een verscheidenheid aan geesten en geesten op deze lijst vinden, en ik hoop dat er iets voor iedereen is! Laten we zonder verder oponthoud aan de slag gaan.

De Jakhals-Dertien geesten

Oké, ja, ik moet deze eerst uit de weg ruimen, want eerlijk gezegd maakt hij me gek! Ryan Kuhn werd eind 1800e eeuw geboren als prostituee en ontwikkelde tijdens zijn groei een voorliefde voor verkrachting en moord. Hij legde zich uiteindelijk vast op een gesticht, maar kon zijn duistere driften nog steeds niet weerstaan ​​en viel minstens één verpleegster aan voordat hij in een dwangbuis werd gestopt. Artsen zetten later een kooi over zijn hoofd nadat hij door de beugels had gekauwd.

Toen het gesticht uiteindelijk in brand vloog, bleef Ryan Kuhn binnen en verbrandde hij. Zijn geest was verre van kalm en zijn gewelddadige neigingen werden versterkt nadat hij van de sterfelijke rol was geschud. Zijn geest werd uiteindelijk gevangen door Cyrus Kriticos als onderdeel van zijn duistere experimenten.

Hij is ongelooflijk angstaanjagend en heeft zeker zijn plaats op deze lijst verdiend.

Mama-Mama

Het titulaire personage uit het regiedebuut van regisseur Andy Muschietti's had iets verontrustends. Haar langgerekte gelaatstrekken die bewogen alsof ze voor eeuwig onder water waren en het feit dat ze alles en nog wat zou doen om haar surrogaatkinderen te beschermen, waren genoeg om een ​​pauze te nemen voordat ze zich haar tragische achtergrondverhaal realiseerde.

Dan was er natuurlijk haar enorme bewegingssnelheid en haar intensiteit, die beide samen een van de engste geesten maakten die we op film hebben gezien.

Dominee Henry Kane–Poltergeist II

als u niet ingeslopen door dominee Henry Kane in Poltergeist II, Ik ben er vrij zeker van dat ik ook bang voor jou ben. Zijn vale huid en angstaanjagende aanwezigheid was precies wat de film nodig had om de spanning op te krikken die in de eerste film in de franchise was begonnen. Ik kan nog steeds zijn schorre stem horen zingen: 'Hij is in zijn heilige tempel ...' en het haar gaat over in mijn nek.

Helaas was tenminste een deel van de huiveringwekkende energie van het personage te wijten aan het feit dat acteur Julian Beck in een echte strijd om zijn leven met maagkanker was. Hij stierf voordat de film werd uitgebracht.

Samara / Sadako–De Ring

Sadako / Samara is een van die zeldzame gevallen waarin zowel de originele Japanse versie als de veramerikaniseerde versie van de personages even angstaanjagend zijn. Het kan me niet schelen wie je bent, als ze uit die put tevoorschijn komt en uit het televisiescherm kruipt, is het een geweldig groot "Nee" -moment waarbij je terug in je stoel duwt om aan haar te ontsnappen.

Kajako–Ju-On: De wrok

Misschien was het haar zoektocht naar wraak; misschien waren het de geluiden die ze uitstraalde, misschien was het de manier waarop ze mensen besluipte terwijl ze in bed lagen. Hoe dan ook, Kayako was een enge geest en verdient zeker haar plek op deze lijst.

Het trieste aan het verhaal van Kayako is dat het niet eens echt haar schuld is. Het arme ding werd een deel van een vloek nadat ze was vermoord door haar jaloerse echtgenoot.

De vrouw in kamer 237–De glans

Kijk, er is griezelig en dan is er CREEPY en de vrouw in kamer 237 in Stanley Kubrick's bewerking van Stephen King's De glans was zeker het laatste. Er was gewoon iets met die mooie vrouw die een angstaanjagend oud wijf werd met een schilferende huid waardoor een heel jonge ik de kamer uit vluchtte de eerste keer dat ik het zag, en tot op de dag van vandaag maakt het me nog steeds van streek als ik haar zie.

Mevrouw Mills, meneer Tuttle en Lydia–The Others

Je krijgt er drie voor één op deze omdat dit spookachtige trio samen functioneerde tijdens die van Alejandro Amenabar The Others. De film speelt Nicole Kidman als een moeder die in een afgelegen landgoed woont met haar twee kinderen, die allebei lijden aan xeroderma pigmentosum, een zeldzame genetische ziekte die de zonnestralen dodelijk voor hen maakt.

Het drietal arriveert met het verzoek om als bedienden voor het landgoed in dienst te nemen en vanaf het moment dat ze het huis binnenkomen, beginnen de vreemde gebeurtenissen die de familie eerder had meegemaakt onmiddellijk toe te nemen. Fionnula Flanagan, Eric Sykes en Elaine Cassidy geven meesterlijke uitvoeringen in deze film, die uit de schaduw tevoorschijn komen en met louter blikken overbrengen dat de verhalen die ze Kidman hebben verteld misschien niet waar zijn.

The Grady Twins-De glans

Onze tweede vermelding op de lijst van De glans was een absolute aanrader. Er zijn maar weinig dingen griezeliger dan het moment waarop de jonge Danny Torrance die hoek omslaat op zijn reuzenrad en oog in oog komt te staan ​​met de tweelinggeesten van die kleine meisjes. Het ongelooflijke is dat ze zo weinig doen. Toch is er een stilte in hun optreden die onder je huid kruipt als ze hem keer op keer wenken om 'met ons te komen spelen'.

jennet–De vrouw in het zwart

Noem me gek, maar er is gewoon iets mis met een geest die ervoor zorgt dat kinderen zichzelf doden. Ja, er is niet veel meer over te zeggen. Jennet was een vrouw wiens kind voor haar verloren was en nu verzamelt ze elk kind dat ze van de andere kant kan krijgen.

Maria Shaw–Doodstilte

Ik hoorde dat. Sommigen van jullie gaven me gewoon op, maar luister naar me! Mary is niet alleen een van de engste filmgeesten in haar eentje, ze heeft ook haar leger van enge poppen die met haar meegaan! Denk maar aan dat moment waarop ze allemaal langzaam hun hoofd draaien, de een na de ander. Voeg daar nog het feit aan toe dat zijn geest je tong fysiek uittrekt als je schreeuwt, en je hebt een spookachtige combinatie.

De wezens in de mist–The Fog

Nog een film die ik als kind niet had mogen zien, maar wel omdat ze hem in de zomer op televisie vertoonden toen mijn vader en moeder aan het werk waren! Ik weet dat deze ter discussie staat. Ik had vandaag een debat met mezelf en mijn vrienden over het al dan niet opnemen van hen. De film was nooit helemaal duidelijk over wat ze waren. Waren het inkomsten? Geesten? Wraiths?

Voor mij waren ze meer schim / spookachtig, vooral omdat ze onmiddellijk konden verdwijnen toen de mist naar buiten rolde. Voeg daar nog het feit aan toe dat ze door hun aanwezigheid autoalarmen kunnen laten afgaan, lichten kunnen breken en grote temperatuurdalingen kunnen veroorzaken en dat alles voor mij een spookachtige spreuk is. Heel, heel boze, enge geesten!