Verbind je met ons

Nieuws

"You Know Life Is Cruel ..." - 'The Strangers: Prey at Night' (REVIEW)

gepubliceerd

on

Geloof het of niet, The Strangers (2008) was de eerste film met een R-rating die ik ooit in de bioscoop heb gezien.

Ik was 12, en het heeft me absoluut verlaten getraumatiseerd.

Nu, op de rijpe leeftijd van 22, ging ik zitten kijken The Strangers: Prooi 's Nachts, het vervolg op de film die pas tien jaar geleden wekenlang door mijn nachtmerries werd gekweld. Ik had meer van hetzelfde verwacht: veel schrik, schokkende muzikale steken en een sombere, vervaagde esthetiek.

Wat ik in plaats daarvan kreeg, is de coole, edgy, op indie geïnspireerde film Johannes Roberts The Strangers: Prooi 's Nachts. 

(Theatraal poster)

Mijn favoriete ding over deze film is dat het zo is compleet anders dan zijn voorganger. Dat wil niet zeggen dat ik het origineel niet leuk vond; Ik deed het, maar ik waardeer altijd een vervolg dat iets gewaagds en anders probeert te doen met het bronmateriaal.

Na een heerlijk griezelige proloog met onze titulaire gemaskerde maniakken in de hoofdrol, we wisselen van perspectief om een ​​gezin te volgen dat voor de zomer naar een klein woonwagenpark verhuist.

Het jongste kind van het stel, Kinsey (met charmante rebellie gespeeld door Bailee Madison), wordt vanwege haar slechte gedrag naar een kostschool gestuurd. Haar ouders (Christina Hendricks als Cindy / "Mom", en Martin Henderson als Mike / "Dad") en broer (een goedaardige charmante Lewis Pullman als Luke), zullen allemaal samenwonen in een krappe woonwagen, dicht bij waar Kinsey gaat naar school.

(Henderson-links en Hendricks-rechts, als de ouders)

Het eerste kwart van deze film slaagt erin een redelijk effectief familiedrama te worden. We beginnen om deze personages te geven, ook al weten we dat ze eerder dan later bedreigd zullen worden door de moordenaars, wiens aanwezigheid je zult voelen in elk donkere hoek terwijl je wacht op het schoenendruppelmoment.

Deze vroege scènes hebben enkele voor de hand liggende clichés (Rebellious Young Daughter / Overly-Happy Prologue to Ultually Horrifying Film), maar ze kunnen worden vergeven, omdat de acteurs, met name Madison, sterk en serieus genoeg zijn om het echt te laten voelen.

En dan, zoals je wist, valt de 'andere schoen' hard.

Er is geen grote muzikale piek bij de eerste aanval, geen jumpscare, geen wankele camera. Een van de gemaskerde moordenaars (Emma Bellomy, die het bijzonder sadistische "Dollface" uitstekend uitbeeldt), loopt gewoon de duisternis uit, een slagersmes in de hand.

Wat volgt is volgens deze recensent de meest effectieve survival-horrorfilm sinds 2015 Groene Kamer. 

Terwijl het origineel The Strangers presenteerde de moordenaars als pseudo-bovennatuurlijke jumpscare-motoren, deze nieuwe film vindt de horror in hun onmiskenbare menselijkheid. Ze zijn minder overschaduwd, spreken sneller en, eerlijk gezegd, onhandiger. Het zijn geen onfeilbare toproofdieren, ze zijn gewoon ...mensen. 

En dat is veel angstaanjagender dan enige geest of griezel ooit zou kunnen zijn.

(Emma Bellomy als "Dollface")

Dit wordt het best gedemonstreerd door deze film briljant gebruik van muziek. Ik ben een sukkel voor elke film die zijn soundtrack op een coole, creatieve manier gebruikt, en dit is een film die precies dat en meer doet. The Strangers: prooi 's nachts weet wanneer de muziek moet worden opgevoerd en wanneer hij deze moet verwijderen.

De moordenaars hebben een pensioen voor popsongs uit de jaren 80, die de film met duivels vrolijke ironie gebruikt. Zelfs het verrassend heldere, verzadigde kleurenpalet van de film weerspiegelt de perverse peppiness van de smaak van de moordenaars. De engste scènes in deze film zijn niet ingesteld op kolkende orkestpartituren, maar op juweeltjes als die van Kim Wilde. Kinderen in Amerika.

Op de momenten van de hoogste spanning kiezen de moordenaars de soundtrack en zit je vast met waar ze maar naar willen luisteren.

Het is eng, omdat het schokkend realistisch is.

Wat ook geweldig is aan deze film, is dat hij ongegeneerd het verschrikkelijke weergeeft banaliteit van het kwaad van The Strangers. De scènes waarin ze het leven van personages nemen, zijn gefilmd met een soort neutrale, zakelijke kwaliteit, waardoor de kijker zich bijna voyeuristisch voelt, bijna medeplichtig.

We kijken als man van grote afstand toe meedogenloos achtervolgt een kind met een vuurbijl; we kijken vanaf de achterbank toe wanneer een moordenaar een ijspriem door iemands luchtpijp schuift na 30 ongemaaide seconden zoeken naar voor slechts het juiste nummer op de radio. De camera neemt niet op blijft hangen.

De film verheerlijkt het geweld van de Strangers niet normaliseert het.

(Een intens moment van "Prey At Night")

Wat onze hoofdrolspelers betreft, worden hun angst en paniek met effectieve eerlijkheid uitgebeeld. Wanneer ze de Strangers moeten bevechten, voelen de confrontaties niet gepolijst en gechoreografeerd. Ze hebben het brute, bijna slapstickgevoel van vast gevechten.

Het is niet mooi, en dat zou het ook niet moeten zijn.

Bailee Madison is het hoogtepunt, haar momenten van ongegeneerde paniekaanvallen my hartslag escaleert. Maar zelfs als ze doodsbang is, is haar karakter een overlevende. Ze zou elke klassieke Scream Queen trots maken.

De zwakste schakel is helaas Martin Henderson, die het gewoon niet kan heel verkoop zowel zijn terreur als de anderen. Hij is niet per se een slechte acteur, maar zijn portret van een man in extremis voelt nooit extreem genoeg.

(Bailee Madison valt op in "Prey At Night)

The Strangers: prooi 's nachts heeft zijn gebreken. Het is soms moeilijk te verzoenen waarom onze hoofdrolspelers ervoor kiezen blik om die donkere hoek in plaats van alleen maar te rennen voor hun leven. En de moordenaars lijken bijna te zijn ook goed in het een stap voor blijven op hun prooi. Het haalt een deel van het geloofwaardige weg uit een film die het grootste deel van zijn horror opbouwt door realistisch te zijn.

Maar ondanks al zijn gebreken, is het redelijk om te zeggen The Strangers: prooi 's nachts overtrof al mijn verwachtingen. Het is subversief, creatief en niet bang om anders te zijn.

En dat is precies wat een horrorfilm zou moeten zijn.

https://https://www.youtube.com/watch?v=91-Z20uttEk

(SCORE: 4 van de 5 sterren)

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Hoofdartikel

Waarom je misschien NIET blind naar binnen wilt gaan voordat je naar 'The Coffee Table' kijkt

gepubliceerd

on

Als je van plan bent om te kijken, wil je je misschien op sommige dingen voorbereiden De koffietafel nu verhuurbaar op Prime. We gaan niet in op spoilers, maar onderzoek is je beste vriend als je gevoelig bent voor heftige onderwerpen.

Als je ons niet gelooft, kan horrorschrijver Stephen King je misschien overtuigen. In een tweet die hij op 10 mei publiceerde, zegt de auteur: “Er is een Spaanse film genaamd DE KOFFIETAFEL on Amazon Prime en Apple +. Ik vermoed dat je nog nooit, niet één keer in je hele leven, een film hebt gezien die zo zwart is als deze. Het is verschrikkelijk en ook verschrikkelijk grappig. Denk aan de donkerste droom van de Coen Brothers.”

Het is moeilijk om over de film te praten zonder iets weg te geven. Laten we zeggen dat er bepaalde dingen in horrorfilms zijn die over het algemeen niet op tafel liggen, en deze film overschrijdt die grens ruimschoots.

De koffietafel

De zeer dubbelzinnige synopsis luidt:

“Jezus (David paar) en Maria(Stephanie de los Santos) zijn een stel dat een moeilijke tijd doormaakt in hun relatie. Toch zijn ze net ouders geworden. Om hun nieuwe leven vorm te geven, besluiten ze een nieuwe salontafel te kopen. Een beslissing die hun bestaan ​​zal veranderen.”

Maar er is meer aan de hand dan dat, en het feit dat dit misschien wel de donkerste van alle komedies is, is ook een beetje verontrustend. Hoewel het ook dramatisch is, is de kernkwestie zeer taboe en kan het bepaalde mensen ziek en gestoord maken.

Het ergste is dat het een uitstekende film is. Het acteerwerk is fenomenaal en de spanning, masterclass. Samenvattend dat het een Spaanse film met ondertitels zodat je naar je scherm moet kijken; het is gewoon slecht.

Het goede nieuws is De koffietafel is niet echt zo zielig. Ja, er is bloed, maar het wordt meer als referentie gebruikt dan als onnodige kans. Toch is alleen al de gedachte aan wat dit gezin moet doormaken zenuwslopend en ik kan me voorstellen dat veel mensen het binnen het eerste halfuur zullen uitschakelen.

Regisseur Caye Casas heeft een geweldige film gemaakt die misschien wel de geschiedenis ingaat als een van de meest verontrustende films ooit gemaakt. Je bent gewaarschuwd.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Trailer voor Shudder's nieuwste 'The Demon Disorder' toont SFX

gepubliceerd

on

Het is altijd interessant als bekroonde special effects-artiesten regisseurs van horrorfilms worden. Dat is het geval bij De demonenstoornis afkomstig uit Steven Boyle wie heeft er aan gewerkt De matrix films, The Hobbit trilogie, en king Kong (2005).

De demonenstoornis is de nieuwste aanwinst van Shudder terwijl het doorgaat met het toevoegen van hoogwaardige en interessante inhoud aan zijn catalogus. De film is het regiedebuut van Boyle en hij zegt dat hij blij is dat het in de herfst van 2024 onderdeel zal worden van de bibliotheek van de horrorstreamer.

'Dat vinden we geweldig De demonenstoornis heeft zijn laatste rustplaats bereikt bij onze vrienden in Shudder”, aldus Boyle. “Het is een gemeenschap en fanbase die we hoog in het vaandel hebben staan ​​en we kunnen niet gelukkiger zijn om deze reis met hen te mogen maken!”

Shudder weerspiegelt Boyle's gedachten over de film en benadrukt zijn vaardigheden.

“Na jarenlang een reeks uitgebreide visuele ervaringen te hebben gecreëerd door zijn werk als ontwerper van speciale effecten voor iconische films, zijn we blij Steven Boyle een platform te kunnen geven voor zijn speelfilmdebuut met De demonenstoornis”, zegt Samuel Zimmerman, hoofd programmering bij Shudder. “Vol met indrukwekkende body-horror die fans gewend zijn van deze meester van effecten, is Boyle’s film een ​​meeslepend verhaal over het doorbreken van generatievloeken dat kijkers zowel verontrustend als amusant zullen vinden.”

De film wordt beschreven als een ‘Australisch familiedrama’ waarin de nadruk ligt op ‘Graham, een man die wordt achtervolgd door zijn verleden sinds de dood van zijn vader en de vervreemding van zijn twee broers. Jake, de middelste broer, neemt contact op met Graham en beweert dat er iets vreselijk mis is: hun jongste broer Phillip is bezeten door hun overleden vader. Graham stemt er met tegenzin mee in om zelf te gaan kijken. Nu de drie broers weer bij elkaar zijn, beseffen ze al snel dat ze niet voorbereid zijn op de krachten die tegen hen optreden en leren ze dat de zonden uit hun verleden niet verborgen zullen blijven. Maar hoe verslaat u een aanwezigheid die u van binnen en van buiten kent? Een woede die zo krachtig is dat hij weigert dood te blijven?

De filmsterren, John Noble (In de ban van de Ring), Charles CottierChristian Willis en Dirk Jager.

Bekijk hieronder de trailer en laat ons weten wat je ervan vindt. De demonenstoornis zal dit najaar beginnen met streamen op Shudder.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Hoofdartikel

Ter herinnering aan Roger Corman, de onafhankelijke B-filmimpresario

gepubliceerd

on

Producent en regisseur Roger Corman heeft een film voor elke generatie die ongeveer 70 jaar teruggaat. Dat betekent dat horrorfans van 21 jaar en ouder waarschijnlijk een van zijn films hebben gezien. De heer Corman overleed op 9 mei op 98-jarige leeftijd.

“Hij was genereus, openhartig en aardig voor iedereen die hem kende. Hij was een toegewijde en onzelfzuchtige vader en was zeer geliefd bij zijn dochters”, aldus zijn familie op Instagram. “Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest.”

De productieve filmmaker werd in 1926 geboren in Detroit, Michigan. De kunst van het maken van films beïnvloedde zijn interesse in techniek. Dus halverwege de jaren vijftig richtte hij zijn aandacht op het witte doek door de film te coproduceren Snelweg sleepnet in 1954.

Een jaar later zou hij achter de lens kruipen om te regisseren Vijf Kanonnen West. De plot van die film klinkt als iets Spielberg or Tarantino zou vandaag de dag verdienen, maar met een budget van meerdere miljoenen dollars: “Tijdens de Burgeroorlog verleent de Confederatie gratie aan vijf criminelen en stuurt ze naar het Comanche-gebied om door de Unie in beslag genomen Zuidelijk goud terug te halen en een Zuidelijke overloper gevangen te nemen.”

Van daaruit maakte Corman een paar vlezige westerns, maar toen ontstond zijn interesse in monsterfilms Het beest met een miljoen ogen (1955) en Het veroverde de wereld (1956). In 1957 regisseerde hij negen films die varieerden van wezenskenmerken (Attack of the Crab Monsters) tot uitbuitende tienerdrama's (Tiener pop).

In de jaren zestig richtte zijn aandacht zich vooral op horrorfilms. Enkele van zijn beroemdste uit die periode waren gebaseerd op de werken van Edgar Allan Poe, The Pit and the Pendulum (1961) De Raven (1961), en De Masque van de Rode Dood (1963).

In de jaren zeventig was hij meer bezig met produceren dan regisseren. Hij steunde een breed scala aan films, van horror tot hoe het zou worden genoemd grindhouse Vandaag. Een van zijn bekendste films uit dat decennium was Death Race 2000 (1975) en Ron Howard's eerste kenmerk Eat My Dust (1976).

In de daaropvolgende decennia bood hij vele titels aan. Als u een huurt B-film bij uw plaatselijke videoverhuurbedrijf heeft hij deze waarschijnlijk geproduceerd.

Zelfs vandaag de dag, na zijn overlijden, meldt IMDb dat hij twee aankomende films in de post heeft: Weinig Winkel voor Halloween Horrors en Misdaadstad. Als een echte Hollywood-legende werkt hij nog steeds van de andere kant.

“Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest”, aldus zijn familie. "Toen hem werd gevraagd hoe hij herinnerd zou willen worden, zei hij: 'Ik was een filmmaker, precies dat.'"

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen