Hailey Piper schrijft originele enge boeken. Nee, echt, ik meen het. Ze heeft een angstaanjagende manier van schrijven die zowel verfrissend als een beetje ontwapenend is, vooral als je eenmaal een gesprek met haar hebt gehad.

Piper was zachtaardig en attent en was niet wat ik had verwacht toen we gingen zitten voor een interview voor iHorror's Horror Pride Month-serie waarin LGBTQ-creatieven in het genre worden gevierd, vooral omdat ik net haar novelle had gelezen Benny Rose, de kannibaalkoning.

Pipers liefde voor horror begon met monsterfilms toen ze nog een kind was. Ze groeide op een vast dieet van Godzilla en de Universele monsters vanaf het moment dat ze ongeveer vier jaar oud was. Toegang tot horrorboeken was echter een beetje moeilijker te vinden totdat ze besloot een beetje rond te snuffelen.

"Mijn moeder was een grote fan van Dean Koontz en het was niet de bedoeling dat ik die boeken las, maar het is niet alsof er een slot op haar slaapkamerdeur zat," zei ze. 'Als je een klein kind bent, zijn je boeken allemaal kleine paperbacks, maar ze had van die gigantische, vlezige hardcovers. Ik ging een beetje naar binnen en ik zag steeds een gezicht op de rug en ik wist niet dat het Dean Koontz was en het boek zei meneer Murder, dus ik dacht dat dat het was. Dus ik opende die en begon net te lezen. "

In zekere zin keek ze nooit achterom. Haar moeder ontdekte natuurlijk al snel dat ze de boeken las en dus begonnen ze ze samen te lezen. De rest was, zoals ze zeggen, geschiedenis of herstory, zoals meer toepasselijk is. Hailey schreef al snel haar eigen verhalen, wat ons terugbrengt naar haar meest recente novelle Benny Rose.

Het verhaal speelt zich af op een eenzame doodlopende weg in een kleine pensioneringsgemeenschap waar een angstaanjagend wezen geboren uit de stedelijke legendes die over hem worden verteld het opneemt tegen een groep tieners. Voor Piper begon het verhaal met Glade Street, de setting van het verhaal.

'De stad is daaruit gegroeid,' legde Piper uit. 'Ik wist eerst niet zeker wie het monster zou zijn. Ik had een heleboel ideeën en dat kwam tot uiting in het concept dat hij ze allemaal was. Hij zijn de verhalen die deze kinderen vertellen. En natuurlijk zou er één antwoord in het centrum van zijn, maar daar was het ontstaan. "

Benny Rose komt tevoorschijn als een duister, verwrongen verhaal dat perfect is voor het Halloween-seizoen, maar het is verre van het enige aanbod van Piper.

De auteur heeft talloze verhalen gepubliceerd in een breed scala aan bloemlezingen. Je kunt ook haar vorige novelle lezen Het bezit van Natalie Glasgow.

Als het gaat om de vertegenwoordiging van de LGBTQ-gemeenschap in de horrorruimte, wijst Piper erop dat het voor haar resoneert als een gevoel van afwezigheid.

"Ik merk de afwezigheid na een tijdje", zei ze. “Alsof je genoeg films kijkt en niemand ziet die jou vertegenwoordigt, begin je het te voelen voordat je het merkt. Ik zie vertegenwoordiging beter schriftelijk. Niet omdat het geweldig is, maar omdat het uitsteekt. Als ik een verzameling korte verhalen lees en een van de personages is toevallig homo, dan is het meteen zo van: 'Oh, dat hebben ze gedaan!' Ik merk vooral wanneer de schrijver geen LGBT is. "

Wat haar eigen schrijven betreft, zegt ze dat er momenten zijn geweest waarop ze zichzelf heeft afgevraagd of haar werk door publiek en uitgevers zal worden afgewezen als een personage lid is van de LGBTQ-gemeenschap. Voor haar werd inclusie net zo goed een kwestie van vertrouwen. Er was de vrees dat de risico's misschien groter waren omdat ze nog niet gevestigd was als auteur.

Uiteindelijk kwam ze echter tot het besef dat ze nooit iedereen zal plezieren met haar schrijven, dat op haar eigen manier bevrijdend is.

“Als je een personage hebt dat homo is of een queer persoon daarbinnen en het verhaal heeft niets te maken met queer zijn, dan zijn ze zo van: waarom zit dit personage hier eigenlijk? Dat is niet belangrijk. Maar als het een verhaal is met homothema's, dan zal een andere groep mensen het van de hand wijzen en zeggen dat het gewoon een statement-verhaal is of dat het gewoon politiek is of wat dan ook. Je kunt niet winnen met mensen. "

Ze wijst echter verder op het belang van verschillende perspectieven bij het vertellen van verhalen.

"Iemand vanuit een ander perspectief zal verschillende manieren hebben om een ​​verhaal te vertellen", legde de auteur uit. 'Iedereen zou dat moeten willen. Iedereen heeft er baat bij. Fans zeggen dat ze nieuwe horror willen, maar niet echt nieuw waar ze het moeten proberen, of misschien voelt het niet hetzelfde. Ze willen iets dat nieuw aanvoelt zoals het voor hen deed toen ze vijftien waren en voor het eerst een boek voor volwassenen lazen. Ze willen dat het zo is, maar alleen voor hen en niemand anders. "

Horror Pride Month is uit precies dat sentiment ontstaan. Nieuwe perspectieven, nieuwe verhalen, stimuleert en verheft het genre. Het voegt nuancelagen toe en neemt een geheel nieuw spectrum van ervaring op in een verhaal.

Hailey Piper is een voorbeeld van die verandering en haar stem is een opwindende toevoeging aan het wandtapijt dat horrorliteratuur is.