Oké, oké, ik geef toe. Je wilde Vastbesloten, en je zult het krijgen!

Elk jaar begin ik met het schrijven van onze jaarlijkse Horror Pride Month-artikelen en elk jaar verschijnen er een half dozijn mensen in mijn DM's met de vraag wanneer ik het ga hebben over Vastbesloten gevolgd door meer in de comments. De waarheid is dat ik gewoon niet zeker wist of er nog iets te zeggen was over de film dat nog niet was gezegd, maar iedereen die mij kent weet dat ik altijd een mening heb.

Hier gaan we…

Schrijven en gieten Vastbesloten

Vastbesloten wordt ogenschijnlijk erkend als de eerste homoseksuele slasher met een eigen moordenaar en een eigen sexy slachtofferpool. Het is geschreven en geregisseerd door Paul Etheredge-Ouzts, en geproduceerd door Michael Roth (Circuit), Jozef Wolf (Halloween II), en Karen Lee Wolf (Children of the Living Dead). De drie producers kwamen rond 2000 op het idee van een homo-slasher. Ze wilden een Halloween-verhaal met een gemaskerde moordenaar in West Hollywood, en dat is precies wat Ehteredge-Ouzts hen gaf.

De film begint op Halloweenavond als twee jongens op de achterbank van hun auto springen voor een leuke tijd in een afgelegen park. Het is flirterig, leuk en meer dan een beetje sexy terwijl ze manoeuvreren en proberen een comfortabele positie te vinden in de beslotenheid van de auto. Wanneer iemand op het idee komt om het raam te openen en halverwege naar buiten te leunen, hebben ze goud geslagen. Helaas verschijnt ongeveer 30 seconden later een mysterieuze, shirtloze man met een duivelsmasker die de mannen onthoofdt met een sikkel.

De volgende dag voegt Eddie (Dylan Fergus), een politietechnicus die niet in staat was om als politieagent als politieagent te werken - dat is belangrijk, bewaar die informatie, - zich bij zijn maatjes Joey (Hank Harris), Tobey (Matt Phillips) en Chaz (Andrew Levitas) terwijl ze op weg waren om hun favoriete feestdag te vieren tijdens het West Hollywood Halloween Carnaval.

Helaas voor hen trokken ze de aandacht van de gemaskerde moordenaar en hij begint ze van club naar club te stalken en hun hoofden een voor een te verzamelen.

Door zijn eigen bekentenis in een interview Etheredge-Ouzts had nog nooit een volledig script geschreven en hij had er zeker nooit een geregisseerd. Hij werkte op het kantoor dat door Roth en de Wolfs werd gedeeld en ze hadden een paar pagina's gelezen van een onafgemaakt rom-com-script dat hij had geschreven en vroegen hem om de taak op zich te nemen.

Hij sloot zichzelf op en keek naar elke slasher-film uit de jaren 80 die hij te pakken kon krijgen en kwam tevoorschijn met een richting om de film op te nemen. Hij verzamelde een aantal van zijn favoriete trope-personages, dwz 'The Final Girl', 'The Slut', 'The Ingenue' en 'The Tough Guy', en legde vervolgens zijn eigen homo-inslag op elk van hen.

Het is belangrijk op te merken dat de film op dit moment nog geen titel had en het PR-team achter het project een 'naam de film'-wedstrijd organiseerde waarin ze juweeltjes ontvingen zoals Vreemd oog voor de dode man en Jongen ontmoet mes alvorens te settelen, eindelijk op Vastbesloten. Nu, ze moesten het gewoon casten.

Iedereen die deze film heeft gezien, zal opmerken dat het een heel, heel blanke cast is. De regisseur zei dat ze het heel moeilijk hadden om niet-blanke acteurs auditie te doen voor de rollen, ondanks het feit dat geen van hen was geschreven met een specifieke etniciteit in gedachten.

Hij merkte in het eerder genoemde interview op dat ze zelfs een hele castingdag hadden gereserveerd speciaal voor niet-blanke acteurs met meer dan 30 artiesten die bedoeld waren om auditie te doen en geen enkele acteur kwam opdagen.

Dit is er een van die het met een korreltje zoutachtige anekdotes nemen, voor mij. Het is heel goed mogelijk dat het waar is, maar hoeveel hebben ze echt geprobeerd?

Killer-muziek

Toen Etheredge-Ouzts en muzieksupervisor John Norris begonnen te werken aan een soundscape voor de film, raakte de regisseur geïnteresseerd in de queercore punkscene in Hollywood.

Voor degenen die niet bekend zijn met de term, queercore eigenlijk hoe het klinkt. Een uitloper van de anarchistische punkbeweging, queercore-bands gericht op seksuele en genderidentiteit.

Tijdens het lezen van een artikel over het onderwerp, kwam hij een band tegen die Nick Name and the Normals heette en nam contact met hen op om te zien of ze geïnteresseerd zouden zijn om samen met hem aan de filmscore te werken. De band was het daarmee eens en al snel werd frontman Nick Name, zelf - een voormalig Abercrombie & Fitch-model wiens echte naam Kent Bradley James was - gevraagd om de moordenaar te spelen, en hij had er zeker de juiste look voor.

Ze hadden een script, ze hadden een geweldige soundtrack en ze hadden een slechterik. Nu hoefden ze alleen nog maar een film te maken.

Het goede, het slechte en het lelijke van Vastbesloten

Ondanks het nogal vreemde opnameschema dat de film vol continuïteitsproblemen heeft achtergelaten, zijn er enkele goede dingen te vinden Vastbesloten.

Ten eerste zijn er twee scènes in het bijzonder met een glazen oog - onthoud toen ik hierboven oogtrauma noemde - die je zal bijblijven lang nadat je deze film hebt gezien. Beide zijn verontrustend en doen meer om de zenuwen te doen rammelen en de maag van streek te maken dan je typische gorefest zonder een enkele druppel bloed. Het zijn momenten als deze die laten zien hoe innovatief en leuk het is Vastbesloten had echt kunnen zijn.

Wat de cast betreft, ze deden het opmerkelijk goed met een merkbaar ruw script. Dylan Fergus en Bryan Kirkwood die zijn liefdesbelang spelen, spelen bijzonder goed met elkaar en brengen overal wat menselijkheid in hun rollen.

Verder hoor je me nooit zeggen dat dit geen leuke film is om naar te kijken. Ik hou er echt van. Meestal haal ik mijn oude dvd-kopie minstens een paar keer per jaar tevoorschijn, pop ik wat popcorn en neem ik anderhalf uur van spanning, koude rillingen en shirtloze kerels (ja, deze film heeft oogstrelend genoeg) op de dansvloer voordat hij wegrent van een gestoorde man met een ongebruikelijk wapen naar keuze.

Dit alles gezegd hebbende, denk ik dat Etheredge-Ouzts onderweg een paar misstappen heeft gemaakt. Ik begrijp dat ik de tropey-archetypen uit hetero horrorfilms moet halen en ze een beetje homo-twist moet geven, maar hij had hier de kans om een ​​film te maken die in plaats daarvan voor zijn personages uit onze eigen gemeenschap trok. ZIJN had echt een originele, interessante en enorm bevredigende film kunnen zijn.

In plaats daarvan blijven er personages over die het gevoel hebben dat ze kostuums dragen, en niet het soort Halloween. Om te verduidelijken, je hebt een volledig heteroseksuele cast van acteurs van wie op de een of andere manier wordt verwacht dat ze niet alleen homorollen belichamen, maar ook die homorollen terugdringen in enigszins rechte tropen.

Een beetje verwarrend, niet?

Het enige wat ik wil zeggen is dat geen enkele mate van eerlijkheid deze film verteerbaar zou maken voor een groter publiek van Bubbas, dus waarom zou je niet voorzichtig zijn en er gewoon voor gaan om je beste, homo, out en trotse horrorleven te leiden ?

Een moment dat echter echt hard toeslaat, komt van Phillips als Tobey. Hij is de gespierde jongen met een geweldig lichaam en een geweldig groot pakket dat overal in de stad is gepost in een reeks ondergoedadvertenties. In een poging om voor de verandering voor iets anders dan zijn fysieke verschijning gewaardeerd te worden, gaat Tobey op sleeptouw voor Halloween.

Voor het eerst in zijn waarschijnlijk zeer bevoorrechte leven begint Tobey de pijn te voelen van afwijzing van zijn eigen gemeenschap, zo erg zelfs dat hij uiteindelijk zijn eigen dood veroorzaakt. Hij maakt ruzie met de moordenaar - natuurlijk niet wetende dat de man zijn vrienden heeft vermoord - en begint hem te smeken aandacht aan hem te schenken.

Hij trekt zijn pruik af en doet zijn jurk naar beneden om zijn gebeeldhouwde torso te laten zien, waarbij hij de aandacht van de schimmige man eist, en pas op dat moment komt de moordenaar daadwerkelijk naar binnen voor een moord.

Nu, iedereen die ooit aan gay dating-apps heeft besteed, weet dat mannelijkheid vaak wordt gefetisjiseerd en duur wordt gesteld, en ja, ik weet dat deze film lang voor die apps uitkwam, maar ik kan niet anders dan denken dat deze lijn daar direct op werd gewezen onderdeel van onze gemeenschap.

Ach, laten we eerlijk zijn, we kijken niet echt naar slasher-films voor de plot. We kijken naar ze voor de moorden, en Vastbesloten doet ze creatief met vliegende hoofden en schaduwen, waardoor je net genoeg krijgt om je te vermaken.

Een bloedige erfenis

De waarheid is, ondanks zijn zwakheden, Vastbesloten verdient niet alleen een plaats in de queer horror, maar in de horror geschiedenis in het algemeen. Ze lieten de subtekst vallen en gingen ervoor. Ze creëerden een gay slasher-film die bekendheid verwierf, al was het maar in bepaalde kringen.

In 2020 hebben we er nog steeds heel weinig van die ons kenmerken, laat staan ​​die gericht zijn op ons en onze gemeenschap.

Dat is waarom wanneer een film leuk vindt Middernacht kus debuteert op Hulu en Blumhouse's Het donker in serie, haasten we ons om ernaar te kijken. Dat is waarom, toen velen van ons voor het eerst zagen dat ze een personage binnenhaalden It: Hoofdstuk Twee we waren opgewonden, ook al was de klus naar mijn mening volledig mislukt.

Wat betreft het vaak geruchten vervolg? In een interview met San Diego LGBT News in 2017Had Dylan Fergus dit te zeggen:

“Af en toe, om de paar jaar, maak ik contact met een van de producers of een ander lid van de cast of met Paul. En af en toe zeggen ze: 'oh, ik heb er net een gesprek over gehad met iemand Helbent 2; Ik ben zo van hé, zolang ik een cameo krijg, zou ik blij zijn. "

Bloedige vingers gekruist, we zullen binnenkort meer zien.