Voor K / XI begon haar liefde voor horror, niet voor de televisie of op het grote scherm, maar op een veel onwaarschijnlijke plek.

De filmmaker uit Londen noemt zichzelf een 'sukkel voor de doodscultuur' en herinnert zich dat ze buitengewoon gefascineerd was door de oude Egyptenaren en hun proces van mummificatie. Die fascinatie werd overgenomen in hun studies van de Vikingcultuur en hun eigen unieke doodsrituelen.

Die fascinatie voor meer verzadigen was echter niet altijd gemakkelijk buiten de klas. De advertentie met meerdere afbrekingen groeide op in een strikt huishouden waar horrorfilms ver buiten bereik werden gehouden. Haar ouders hielden echter niet bij welke boeken ze uit de bibliotheek mee naar huis nam.

"Ik heb veel boeken gelezen", vertelde de trotse filmmaker me toen we ons installeerden voor een interview voor Pride Month. “Als er een film was die ik niet kon zien en die gebaseerd was op een roman, zou ik die lezen. Het was best leuk omdat veel mensen de originele verhalen niet hebben gelezen. Ik denk dat veel mensen het niet beseffen Bek was een boek. Ik was die rare tienjarige die las The Exorcist toen iedereen las Goosebumps. '

Het vertalen van die liefde voor het macabere naar het daadwerkelijk regisseren, en zelfs de hoofdrol in haar eigen films, was echter een hele reis, en een die ze toegeeft dat ze niet bewust voor zichzelf heeft gemaakt.

Het begon toen ze haar uitgebreide opleiding begon aan de Universiteit van Essex, waar ze haar studie Literatuur en Mythologie begon. Tijdens haar eerste jaar moest ze een paar extra modules volgen om haar cursussen af ​​te ronden en besloot ze filmtheorie te volgen.

Toen ze de geschiedenis van het filmmaken bestudeerde en de uitvinders en vernieuwers die de kunstvorm creëerden, ontstak een onverwacht vuur in haar, en al snel had ze haar nadruk verlegd van Literatuur en Mythologie naar Literatuur en Film.

In een cursus gericht op korte verhalen die waren aangepast aan film, gingen zij en haar klasgenoten naar hun leraar en vroegen of ze hun eigen korte film konden maken als een klasproject. De Universiteit van Essex had geen formeel cursusplan voor het creëren van films, maar de docent vond het een uitstekend idee en zette ze in met de mediasuite van de campus zodat ze apparatuur konden lenen.

“Ik ben om de een of andere reden aangesteld als regisseur en ik dacht: oké, laten we dit doen”, legt ze uit. “We hebben twee films gemaakt als een klas met een andere esthetiek, die we vervolgens moesten presenteren op een academische conferentie op de campus. We hebben veel internationale filmmakers naar Essex laten komen en ik mocht deze korte film presenteren. Ik denk dat dat de loop van mijn leven heeft veranderd. Veel van deze academici kwamen naar me toe om me aan te moedigen en me te vertellen dat ik dit moest doen en ze gaven me hun kaart. Ik besloot dat ik dit werk moest voortzetten. "

In haar derde jaar ging ze opnieuw naar de faculteit en vroeg ze om een ​​film te maken als haar zelfstandig studieproject. Na enige overweging stemden haar leraren in. De film heette Obsidian, en als haar pad nog niet eerder was uitgezet, werd dat zeker tijdens de ervaring duidelijk.

"Dus uiteindelijk deed ik wat voelde als een graad in horrorfilm," zei K / XI lachend. “Als het op mijn Masters aankwam, ging ik verder. Ik heb daar ook nog een korte film gemaakt. Ik heb zeven jaar bij Starbucks gewerkt en toen ik mijn Masters deed, studeerde ik fulltime en werkte ik fulltime zodat ik mijn eigen kit kon kopen. "

Ze was die rare jongen geworden die in het bos rondliep met een camera om griezelige films te maken en ze genoot van elke minuut.

Tegen de tijd dat ze klaar was om haar eerste speelfilm te maken, was ze goed thuis in horrorfilms van over de hele wereld, en ze besloot haar spullen in te pakken en naar Pakistan te gaan, waar haar familie oorspronkelijk vandaan komt, om een ​​film te maken. film die ze had bedacht genaamd Maya die volledig op locatie en in de taal van het land zou worden gefilmd.

"Ik ben opgegroeid met verhalen over djinns en heksen uit mijn cultuur", zei ze. “Met het toenmalige politieke klimaat leek een film over een meisje dat bezeten is door djinn helaas niet zo goed te presteren. Ik leg het op de achterbank, laat mezelf gewoon ademen en dan Black Lake is gebeurd. En dat was gewoon te gek. "

Nogmaals gebruikmakend van de cultuur en folklore van haar erfgoed, Black Lake vertelt het verhaal van een jonge Britse Aziatische vrouw die wordt achtervolgd door een Churail - een kwaadaardige Zuid-Aziatische heks - nadat ze een mooie rode sjaal heeft gekregen.

Het was het meest ambitieuze project van K / XI tot nu toe dat zich afspeelde op verschillende continenten, wat blijkbaar veel te maken had met de vreemde, bovennatuurlijke gebeurtenissen die plaatsvonden op de set van haar eerste film. Hoewel ze haar hadden gevraagd terug te komen om nog een film te maken, merkte ze bij aankomst dat de meesten niet meer met haar wilden werken.

"Iedereen liet me in de steek omdat ze zeiden: 'Weet je nog wat er de vorige keer is gebeurd?'" legde ze uit. “Ik ben iedereen kwijtgeraakt. Mijn crew, mijn cast. Het was een nachtmerrie. Die film transformeerde zichzelf en mij. Het hart van het verhaal speelt zich af in Pakistan, maar de hoofdfilm speelt zich af in Schotland en er zijn ook enkele scènes in Londen.”

Hoewel het niet haar oorspronkelijke bedoeling was, schittert K / XI ook in de film die uiteindelijk om veel redenen belangrijk voor haar werd, niet de minste daarvan waren enkele van de trends die we hebben gezien bij het maken van horrorfilms waarbij schrijvers en regisseurs maken vaak Engelse of Amerikaanse remakes van Aziatische films in plaats van de originelen simpelweg over te brengen in bredere distributieovereenkomsten. Horror heeft ook een geschiedenis van reizen naar Aziatische landen, waarbij ze zich de cultuur en folklore eigen maken, maar het vertellen van verhalen op Amerikaanse karakters.

'Dat is iets waar ik echt moeite mee heb,' zei ze. 'Het is iets wat ik echt niet leuk vind. Het is dat soort toe-eigening van iets dat ingebakken zit in de cultuur. Ik vind het behoorlijk frustrerend. "

Ze wijst er echter op dat er positieve trends zijn met de vertegenwoordiging van verschillende groepen tijdens horror, vooral als het gaat om leidende actrices.

"Ik hou van de richting die horrorfilms uitgaan met vrouwelijke hoofdpersonages," zei ze. 'We zijn diverser geworden. Niet alleen qua ras en seksualiteit, maar ook qua leeftijd. Ik kijk veel eerder naar een film met een oudere vrouwelijke actrice in de hoofdrol, vooral iemand als Lin Shaye, die zo'n icoon is. "

In de tussentijd, Black Lake is begonnen met het maken van de rondes op het filmfestivalcircuit, waaronder een stop bij het Women in Horror Film Festival-circuit eerder dit jaar en ze heeft haar tijd in de Covid-19-quarantaine gebruikt om andere projecten af ​​te ronden en nieuwe te beginnen.

Als journalist in de entertainmentindustrie ontwikkel je een beetje een zesde zintuig als het gaat om filmmakers en makers, en toen we ons interview samen afrondden, kon ik het gevoel niet van me afschudden dat ik zojuist met iemand had gesproken die instrumenteel in het hervormen en bevorderen van het genre. Geloof me als ik zeg: K / XI is een filmmaker om naar te kijken.

Bekijk de trailer voor Black Lake hieronder.

Black Lake-aanhangwagen van volledige lengte oppompen van BadWolf Films on Vimeo.