Verbind je met ons

Nieuws

'Scary Stories to Tell in The Dark' overbrugt effectief horror voor jong en oud

gepubliceerd

on

Blog

Er zijn verscheidene decennia tussen mij en mijn Scholastic Book Fair-dagen. Maar zelfs nu zijn die herinneringen nog steeds een hoogtepunt op de basisschool. Oppakken Clive Barker's Dief van altijd, Stephen King's Ogen van de draak en die van Alvin Schwartz Enge verhalen te vertellen in het donker waren ongetwijfeld vormend voor mij. Aan de andere kant is er zoveel tijd verstreken sinds die mooie gloriedagen van boeken dat ik in staat was om met weinig tot geen verwachting in deze verfilming te gaan, wat volgens mij heeft bijgedragen aan mijn kijk op het grotere geheel van de film.

Het verhaal begint op Halloween in het kleine stadje Mills Valley. De mensen uit de stad haasten zich om hun ding te doen in alle vormen van eigenaardigheid. De setting binnen de eerste tien minuten van de film begon een natuurlijke bewondering voor de sfeer die werd uitgestraald te stollen. Shades of King's New England gemengd met gelijke delen Hocus Pocus bekleedde de kaders en creëerde een warme en gastvrije intro.

Het verhaal draait uiteindelijk om Stella (Zoe Margaret Collletti), een door horror geobsedeerde, aspirant-schrijver die niet graag met haar vrienden de stad in op Halloween. Na wat overtuigingskracht gaan zij en haar vrienden naar een spookhuis voor een paar spookins. Nadat Stella haar vriendengroep de geschiedenis van het oude huis en het beklijvende verhaal van Sarah Bellows heeft verteld, stuiten ze op een mysterieus boek van Bellows voordat ze het oude huis verlaten met een boek op sleeptouw.

Net als de doos van LeMarchand in Hellraiserbegint het boek uit eigen beweging verschrikkingen te ontketenen door zelfverhalen op blanco pagina's te schrijven. Verhalen die uitkomen en alle kinderen overkomen die de pech hadden dat ze die avond voet aan wal hadden gezet in de Bellows Mansion.

Enge verhalen om te vertellen in the Dark's framing-apparaat lijkt erg op Trick r 'Treat's​ Met het bindweefsel van elk verhaal geworteld in het allesomvattende verhaal van Stella en haar vriendjes. Een mooi spel over de geknipte en droge benadering van klassieke bloemlezingen die een kale setting introduceren waarin elk respectief verhaal zijn looptijd van 20 tot 30 minuten krijgt.

Blog

De grootste "hoe gaan ze dat doen?" moment dat ik had toen ik voor het eerst over de film hoorde, ging over de benadering van de structuur van de film. Ofwel, het zouden op zichzelf staande verhalen worden in een klassiek bloemlezingformaat, wat de bezorgdheid opriep dat deze microverhalen niet genoeg zouden zijn om op zichzelf te staan, of het zou slim genoeg zijn om de stukjes organisch aan elkaar te lijmen. .

Gelukkig was het het laatste. Klassieke gevoeligheden van het spookverhaal van oost en west spelen beide in het verhaal van Stella. Pepper in Schwartz 'verhalen met een aantal knoestige speciale effecten die passen bij Stephen Gammells gedenkwaardige boekillustraties en het geheel is een pakket van speelse angsten en hart.

De kinderen in deze film zijn erg goed en goed geregisseerd. In tegenstelling tot de kinderen van IT die zich minder organisch voelden en meer als een karikatuur van hoe een schrijverskamer voelde dat kinderen eruit zouden moeten zien volgens de populariteit van Stranger Things. Het jonge talent hier past bij alle beats van vriendschap en adolescentie, waardoor het hele ding geaard en herkenbaar aanvoelt.

De film speelt zich ook verrassend af tegen de verkiezing van Nixon, de oorlog in Vietnam en de omringende tocht. Een van de hoofdrolspelers in de film, Ramón Morales (Michael Garza), blijkt op een gegeven moment zelfs een tochtontduiker te zijn. Ondertussen is de doorgaande lijn van zwart-wit tv-beelden die nieuws over Nixon en de status van de oorlog rapporteren, verspreid over de looptijd van de films. Tijdige subtekst voor wat er momenteel gaande is in Mexico. De vergelijking van jongeren die worden afgeslacht in een verhaal dat voor hen wordt geschreven, is veeleisend en aangrijpend. Ik ben geïnteresseerd om te weten of producer, Guillermo Del Toro had iets te maken met dat aspect van het verhaal dat samenkwam.

Blog

De beste momenten van de film komen voort uit de creatief verweven korte verhalen. The Jangly man en Big Toe Stew vertegenwoordigen allebei het gevoel dat ik had toen ik het boek als kind las. Griezelig, maar leuk en iets waar ik naar uitkeek om terug te komen. Vooral de Jangly Man is een complete rit. Van de speciale effecten tot de benadering van het ontwerp van de Jangly Man, de laatste vijftien minuten van de film zijn des te bizarder en zenuwachtiger vanwege hem. Een scène waarin The Jangly Man in kadaververtrekken valt, is gemakkelijk een voor de meest radicale punten van horrorbeelden van 2019.

En regisseur, André Øverdal is geen onbekende in het vastleggen van angstaanjagende beelden en het vastleggen van horrorbeats. Zijn film, The Autopsie van Jane Doe, is een compleet, briljant ingesloten griezelfeest en was een van de hoogtepunten van de horror in het jaar van de release. In Enge verhalen, neemt hij zijn gevoel voor terreur en zijn overduidelijke liefde voor het bronmateriaal en past deze toe op een buitengewoon succesvolle aanpak.

Bij de meeste films zijn er tegenwoordig een aantal CGI-scènes die behoorlijk pijnlijk zijn om te zien. Niet vanwege de pijn die de personages ervaren, maar vanwege de goedkope uitstraling van sommige films grote momenten. Er is een scène met honderden spinnen, die eruitziet alsof hij gemaakt is rond de dagen van de Scorpion King. Niet alle FX zijn echter slecht. Hij kiest en kiest wanneer hij de moeite neemt. Het spul met The Jangly Man zit bijvoorbeeld vol met geweldige hits en enkele slechte missers. Totale praktische FX zou hier een lange weg hebben afgelegd, maar het lijkt erop dat dit precies is waar we helaas naartoe gaan.

Ik hou er echt van Enge verhalen is voor iedereen. Alle geslachten, alle leeftijden, iedereen. Ik vind het ook geweldig dat het tegelijkertijd op verschillende niveaus werkt en respect betoont aan verschillende werken van filmische spookverhalen uit het verleden in de arena's van oost en west. Het slaagt erin om dat allemaal te doen terwijl het fans van de originele korte verhalen blij houdt en een geweldige sociale commentaarboodschap biedt. Het was beslist een verrassing. Het is een voortstuwende explosie van nostalgie, koude rillingen en plezier. Enge verhalen om te vertellen in The Dark, bouwt een spannende brug tussen horror voor volwassenen en horror voor kinderen. Dit is absoluut iets waarvan ik had gewild dat mijn ouders me meenamen om te zien. Het wordt gemakkelijk een jaarlijkse herhaling van Halloween.

Enge verhalen te vertellen in het donker komt op 9 augustus uit in theaters overal.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Hoofdartikel

Waarom je misschien NIET blind naar binnen wilt gaan voordat je naar 'The Coffee Table' kijkt

gepubliceerd

on

Als je van plan bent om te kijken, wil je je misschien op sommige dingen voorbereiden De koffietafel nu verhuurbaar op Prime. We gaan niet in op spoilers, maar onderzoek is je beste vriend als je gevoelig bent voor heftige onderwerpen.

Als je ons niet gelooft, kan horrorschrijver Stephen King je misschien overtuigen. In een tweet die hij op 10 mei publiceerde, zegt de auteur: “Er is een Spaanse film genaamd DE KOFFIETAFEL on Amazon Prime en Apple +. Ik vermoed dat je nog nooit, niet één keer in je hele leven, een film hebt gezien die zo zwart is als deze. Het is verschrikkelijk en ook verschrikkelijk grappig. Denk aan de donkerste droom van de Coen Brothers.”

Het is moeilijk om over de film te praten zonder iets weg te geven. Laten we zeggen dat er bepaalde dingen in horrorfilms zijn die over het algemeen niet op tafel liggen, en deze film overschrijdt die grens ruimschoots.

De koffietafel

De zeer dubbelzinnige synopsis luidt:

“Jezus (David paar) en Maria(Stephanie de los Santos) zijn een stel dat een moeilijke tijd doormaakt in hun relatie. Toch zijn ze net ouders geworden. Om hun nieuwe leven vorm te geven, besluiten ze een nieuwe salontafel te kopen. Een beslissing die hun bestaan ​​zal veranderen.”

Maar er is meer aan de hand dan dat, en het feit dat dit misschien wel de donkerste van alle komedies is, is ook een beetje verontrustend. Hoewel het ook dramatisch is, is de kernkwestie zeer taboe en kan het bepaalde mensen ziek en gestoord maken.

Het ergste is dat het een uitstekende film is. Het acteerwerk is fenomenaal en de spanning, masterclass. Samenvattend dat het een Spaanse film met ondertitels zodat je naar je scherm moet kijken; het is gewoon slecht.

Het goede nieuws is De koffietafel is niet echt zo zielig. Ja, er is bloed, maar het wordt meer als referentie gebruikt dan als onnodige kans. Toch is alleen al de gedachte aan wat dit gezin moet doormaken zenuwslopend en ik kan me voorstellen dat veel mensen het binnen het eerste halfuur zullen uitschakelen.

Regisseur Caye Casas heeft een geweldige film gemaakt die misschien wel de geschiedenis ingaat als een van de meest verontrustende films ooit gemaakt. Je bent gewaarschuwd.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Trailer voor Shudder's nieuwste 'The Demon Disorder' toont SFX

gepubliceerd

on

Het is altijd interessant als bekroonde special effects-artiesten regisseurs van horrorfilms worden. Dat is het geval bij De demonenstoornis afkomstig uit Steven Boyle wie heeft er aan gewerkt De matrix films, The Hobbit trilogie, en king Kong (2005).

De demonenstoornis is de nieuwste aanwinst van Shudder terwijl het doorgaat met het toevoegen van hoogwaardige en interessante inhoud aan zijn catalogus. De film is het regiedebuut van Boyle en hij zegt dat hij blij is dat het in de herfst van 2024 onderdeel zal worden van de bibliotheek van de horrorstreamer.

'Dat vinden we geweldig De demonenstoornis heeft zijn laatste rustplaats bereikt bij onze vrienden in Shudder”, aldus Boyle. “Het is een gemeenschap en fanbase die we hoog in het vaandel hebben staan ​​en we kunnen niet gelukkiger zijn om deze reis met hen te mogen maken!”

Shudder weerspiegelt Boyle's gedachten over de film en benadrukt zijn vaardigheden.

“Na jarenlang een reeks uitgebreide visuele ervaringen te hebben gecreëerd door zijn werk als ontwerper van speciale effecten voor iconische films, zijn we blij Steven Boyle een platform te kunnen geven voor zijn speelfilmdebuut met De demonenstoornis”, zegt Samuel Zimmerman, hoofd programmering bij Shudder. “Vol met indrukwekkende body-horror die fans gewend zijn van deze meester van effecten, is Boyle’s film een ​​meeslepend verhaal over het doorbreken van generatievloeken dat kijkers zowel verontrustend als amusant zullen vinden.”

De film wordt beschreven als een ‘Australisch familiedrama’ waarin de nadruk ligt op ‘Graham, een man die wordt achtervolgd door zijn verleden sinds de dood van zijn vader en de vervreemding van zijn twee broers. Jake, de middelste broer, neemt contact op met Graham en beweert dat er iets vreselijk mis is: hun jongste broer Phillip is bezeten door hun overleden vader. Graham stemt er met tegenzin mee in om zelf te gaan kijken. Nu de drie broers weer bij elkaar zijn, beseffen ze al snel dat ze niet voorbereid zijn op de krachten die tegen hen optreden en leren ze dat de zonden uit hun verleden niet verborgen zullen blijven. Maar hoe verslaat u een aanwezigheid die u van binnen en van buiten kent? Een woede die zo krachtig is dat hij weigert dood te blijven?

De filmsterren, John Noble (In de ban van de Ring), Charles CottierChristian Willis en Dirk Jager.

Bekijk hieronder de trailer en laat ons weten wat je ervan vindt. De demonenstoornis zal dit najaar beginnen met streamen op Shudder.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Hoofdartikel

Ter herinnering aan Roger Corman, de onafhankelijke B-filmimpresario

gepubliceerd

on

Producent en regisseur Roger Corman heeft een film voor elke generatie die ongeveer 70 jaar teruggaat. Dat betekent dat horrorfans van 21 jaar en ouder waarschijnlijk een van zijn films hebben gezien. De heer Corman overleed op 9 mei op 98-jarige leeftijd.

“Hij was genereus, openhartig en aardig voor iedereen die hem kende. Hij was een toegewijde en onzelfzuchtige vader en was zeer geliefd bij zijn dochters”, aldus zijn familie op Instagram. “Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest.”

De productieve filmmaker werd in 1926 geboren in Detroit, Michigan. De kunst van het maken van films beïnvloedde zijn interesse in techniek. Dus halverwege de jaren vijftig richtte hij zijn aandacht op het witte doek door de film te coproduceren Snelweg sleepnet in 1954.

Een jaar later zou hij achter de lens kruipen om te regisseren Vijf Kanonnen West. De plot van die film klinkt als iets Spielberg or Tarantino zou vandaag de dag verdienen, maar met een budget van meerdere miljoenen dollars: “Tijdens de Burgeroorlog verleent de Confederatie gratie aan vijf criminelen en stuurt ze naar het Comanche-gebied om door de Unie in beslag genomen Zuidelijk goud terug te halen en een Zuidelijke overloper gevangen te nemen.”

Van daaruit maakte Corman een paar vlezige westerns, maar toen ontstond zijn interesse in monsterfilms Het beest met een miljoen ogen (1955) en Het veroverde de wereld (1956). In 1957 regisseerde hij negen films die varieerden van wezenskenmerken (Attack of the Crab Monsters) tot uitbuitende tienerdrama's (Tiener pop).

In de jaren zestig richtte zijn aandacht zich vooral op horrorfilms. Enkele van zijn beroemdste uit die periode waren gebaseerd op de werken van Edgar Allan Poe, The Pit and the Pendulum (1961) De Raven (1961), en De Masque van de Rode Dood (1963).

In de jaren zeventig was hij meer bezig met produceren dan regisseren. Hij steunde een breed scala aan films, van horror tot hoe het zou worden genoemd grindhouse Vandaag. Een van zijn bekendste films uit dat decennium was Death Race 2000 (1975) en Ron Howard's eerste kenmerk Eat My Dust (1976).

In de daaropvolgende decennia bood hij vele titels aan. Als u een huurt B-film bij uw plaatselijke videoverhuurbedrijf heeft hij deze waarschijnlijk geproduceerd.

Zelfs vandaag de dag, na zijn overlijden, meldt IMDb dat hij twee aankomende films in de post heeft: Weinig Winkel voor Halloween Horrors en Misdaadstad. Als een echte Hollywood-legende werkt hij nog steeds van de andere kant.

“Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest”, aldus zijn familie. "Toen hem werd gevraagd hoe hij herinnerd zou willen worden, zei hij: 'Ik was een filmmaker, precies dat.'"

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen