In een recente toespraak met de Upright Citizens Brigade zei schrijver / regisseur Jordan Peele, terwijl hij een groep studenten toesprak, als volgt: “Ik zie mezelf niet een blanke man casten als de hoofdrolspeler in mijn film. Niet dat ik niet van blanke mannen hou, maar ik heb die film gezien. "

Natuurlijk ontplofte een vocaal deel van het blanke internet, waarin werd beweerd dat de verklaring racistisch was en dat de directeur van US en Eruit, zelf, was duidelijk een racist voor zijn opmerkingen.

Zucht…

Het is moeilijk te geloven dat we in 2019 deze discussie moeten voeren. Je zou inmiddels denken dat diversiteit de regel zou zijn in plaats van de uitzondering. In plaats daarvan worden mensen, elke keer dat een regisseur, schrijver, auteur, acteur, politicus, invuloefening over diversificatie van het landschap spreekt, boos, luidruchtig en gemeen, terwijl ze tegelijkertijd uitspraken tegenspreken die ze eerder zelf hebben afgelegd.

Wat bedoel ik?

Als homoman heb ik veel tijd besteed aan het schrijven over de behoefte aan meer diverse personages en uitbeeldingen bij het maken van genrefilms. Dit levert ons niet alleen nieuwe verhalen op, maar het bedient ook het bredere publiek, waardoor fans zichzelf duidelijker kunnen zien in hun favoriete genre.

Schijnbaar, elke keer dat ik dit doe, word ik echter geconfronteerd met de terugdringing van hetero, blanke, cis, (overwegend) mannelijke stemmen die opmerken dat het hele idee van alles is van 'grof' tot 'onnodig' tot 'een politieke agenda'. Dit zijn trouwens dezelfde mensen die jammeren dat er nooit iets nieuws of origineels is gemaakt.

Het andere punt dat ze maken is: "Als je het wilt zien, ga dan je eigen films maken."

Dit is in wezen wat Jordan Peele doet. Zoals hij zei, hij heeft "die film gezien" en dus maakt hij iets anders.

Maar laten we eens kijken naar enkele statistieken. Volgens een diversiteitsrapport door UCLA in 2018 werd geschat dat blanke hoofdrolspelers drie keer vaker werden gecast dan welke andere etniciteit dan ook in film en hetzelfde aantal geldt voor blanke regisseurs boven regisseurs van andere etnische groepen.

Afgelopen zondag heb ik een recensie geplaatst van de nieuwe iteratie van The Twilight Zone, die Peele host, en de opmerkingen begonnen meteen te vullen dat Peele een racist was. Ze verdedigden hun standpunt door te zeggen: "Als een blanke had gezegd dat hij alleen maar witte leads gooide, zou hij een racist worden genoemd."

Het punt is, terugkijkend naar de bovenstaande cijfers, blanke mannen hoeven het niet te zeggen. Ze hoeven het niet te zeggen omdat ze het actief doen sinds het begin van de cinema.

Peele sprak hierover en de bevoorrechte plek waar hij zich sinds de vrijlating van bevindt Eruit na zijn verklaring over het casten van zwarte leads in zijn films.

'Zoals ik ernaar kijk, ik krijgen om zwarte mensen in mijn films te casten, ”zei hij. "Ik voel me gelukkig dat ik in deze positie ben waar ik tegen Universal kan zeggen: 'Ik wil een horrorfilm van $ 20 miljoen maken met een zwarte familie' en ze zeggen ja."

Het is een positie waarin maar weinig zwarte filmmakers in het studiosysteem zichzelf hebben gevonden, maar de meeste mensen hebben dit gedeelte van de verklaring niet gelezen omdat ze nooit voorbij het citaat 'geen witte kerels inhuren' zijn gekomen dat in bijna elke kop van media over het evenement die avond.

Denk ik dat als de kop "Jordan Peele bespreekt diversiteit op evenement" degenen die vastbesloten zijn er boos over te zijn, zou hebben gerustgesteld? Nee, maar ik denk wel dat de meesten van hen met hun ogen zouden hebben gerold en waren blijven scrollen in plaats van tot de conclusie te komen dat de man een racist was.

Ik heb in de loop der jaren met talloze scenarioschrijvers en regisseurs gesproken die zich beklaagden over het feit dat ze te horen kregen dat ze geen film kunnen maken met niet-blanke leads in Hollywood omdat studio's hen vertellen dat ze niet kunnen verkopen en " urban ”film overzee.

"Urban" is een van die leuke kleine trefwoorden die worden gebruikt om aan te geven dat de lead niet wit is, als je je afvraagt.

Neem bijvoorbeeld Lucy Cruell.

De bekroonde scenarioschrijver heeft een fantastisch bekroond script voor een film met de naam 7 Eksters waar ze al jaren winkelt. Ondanks de lofbetuigingen die het script heeft ontvangen, kan ze simpelweg niet de financiering krijgen om door te gaan met de productie, en vooral omdat haar is verteld dat de studio's gewoon niet weten hoe ze het moeten verkopen.

Waarom?

Het is een horror-anthologiescript gebaseerd op verhalen van zwarte auteurs, geschreven door een zwarte scenarioschrijver, geregisseerd door zwarte vrouwelijke regisseurs, met in de hoofdrol een overwegend zwarte cast.

ZIJN, blanke mensen, is racisme. Het is systemisch. Het maakt deel uit van het DNA van wat er in Hollywood gebeurt, en hoewel de dingen veranderen, zijn ze nauwelijks gelijk.

Films die op het grote scherm verschijnen, zijn nog steeds overwegend wit en hebben ongeveer witte karakters. Jordan Peele die films maakt met zwarte leads zal die dominantie niet wegnemen, maar het geeft wel kleur aan het landschap. Het voegt diversiteit toe aan het gesprek.

Maar het allerbelangrijkste is dat het verschijnen van meer films met mensen van kleur, queer mensen, enz. De productie van voornamelijk witte led-films niet zal vertragen.

Zoals een wijs man zei, dit is geen taart, dus waar maak je je echt zorgen over?