Het is een zware klus om de "beste" horrorfilms van 2018 te noemen, aangezien ieders criteria voor wat ze willen uit een horrorfilm enorm verschillen. Voor sommigen betekent het 'beste' het engste, maar als ik alleen zou beoordelen op welke films me het meest stoorden, dan is die verdomde Overboord remake zou dit jaar waarschijnlijk een kanshebber zijn. (Als ik het zou bekijken.)

2018 was ook een uitdaging om bij te blijven. We hebben sci-fi-thrillers, franchise-reboots, Netflix Originals en alles daartussenin. Het bedroeft me het Halloween reboot was lang niet in de buurt van mijn top 5 of misschien zelfs mijn top 10. Ik ben echter dankbaar dat zoveel originele horrorfilms en tv-shows het in 2018 hebben vermoord. Ik zal schandelijk toegeven dat ik niet alles heb gezien wat ik wilde jaar, maar hier zijn enkele van mijn favorieten die terugkijken op wat 2018 te bieden had.

5. Upgrade

Deze sciencefiction-horrorfilm, geschreven en geregisseerd door Leigh Whannell, is een frisse kijk op een bekend concept. De moderne Luddite Grey Trace (Logan Marshall-Green) moet ongewild een ultramoderne computerchip in zijn ruggenmerg te hulp schieten wanneer zijn vrouw wordt vermoord en hun aanvallers hem vanaf zijn nek verlamd achterlaten.

De brute vechtchoreografie functioneert niet alleen als actievuller; het werkt ook om Grey's symbiotische relatie met zijn AI-metgezel STEM te illustreren. Gray ziet er vaak uit als een passagier in zijn eigen lichaam terwijl hij met afgrijzen toekijkt terwijl STEM zijn motorische functies opheft om een ​​aantal slechteriken te maken. Logan Marshall-Green levert een aangrijpende prestatie helemaal Upgrade's bevredigende conclusie.

4. Spookverhalen

Spook verhalen deed onze sceptische hoofdpersoon Professor Goodman, en het publiek, alles in twijfel trekken waarvan we dachten dat het echt was in deze griezelige bloemlezing. Elk segment was volkomen huiveringwekkend omdat het bizarre onderzoek van Goodman meer vragen dan antwoorden opriep.

De film smeekt om te worden geanalyseerd en opnieuw bekeken voor de subtiele thema's en aanwijzingen op weg naar zijn verbijsterende climax. Maar, zoals de titel suggereert, zal zelfs de toevallige kijker deze bloemlezing waarderen alleen al om wat ze aan de oppervlakte biedt ... Sommige verdomde enge spookverhalen.

3. Het ritueel

Het is voor moderne horrorfilms gebruikelijk geworden om aas-en-wissel te trekken als het gaat om paranormale elementen, maar Het ritueel omarmt het bovennatuurlijke zonder te ontsporen.

The Descent wordt vaak genoemd als een van de beste moderne horrorfilms, en Het ritueel deelt veel van zijn deugden, terwijl het zijn eigen unieke verhaal is. De horrorfilm van David Bruckner is alles uit 2016 Blair Witch reboot had moeten zijn. Onheilspellend, geduldig, sfeervol en ronduit griezelig.

2. Een rustige plek

Nooit heb ik twee keer in een vol theater gezeten voor dezelfde film en heb ik beide keren een speld kunnen horen vallen. Een stille plek is een strakke, knotsgekke ervaring met een haak die meer bleek te zijn dan een gimmick. John Krasinksi's onderneming in het horrorgenre nam alles wat hij leerde van drama's en paste het toe op een gericht, aangrijpend verhaal.

Krasinski's Een stille plek onderscheidt zich niet alleen door zijn interessante concept en spannende verhalen. Het herinnert zich ook oprecht te zijn en ervoor te zorgen dat je om de personages geeft. Daarom kunnen frisse ogen zoals die van Kransinski soms van onschatbare waarde zijn in het horrorgenre.

1. Erfelijk

Ari Aster is meesterlijk erfelijk De spanning versterkte meedogenloos en weigerde het publiek de zoete verlichting van schrikkende schrik te bieden. De spanning is overal martelend, en velen van ons zullen nooit de beruchte autoscène vergeten die het publiek met ingehouden adem met open ogen liet staan ​​voor wat een eeuwigheid leek.

erfelijk laat een gezin in een nachtmerrie storten terwijl we kijken hoe de Graham's uit elkaar worden gerukt door tragedie en kwaad. Ongelooflijke uitvoeringen van Toni Collette, Gabriel Byrne, Alex Wolff en Miley Shapiro in combinatie met genadeloze spanning laten ons achtervolgen door deze verontrustende familie-aangelegenheid.

Eervolle vermeldingen:

Mandy

Panos Cosmatos neemt ons mee op een hypnotiserende reis naar wraak die eruitziet als de hemel, maar als een hel. Onnodig te zeggen dat je erin kunt verdwalen Mandy's verbluffende, technische beelden, net zoals je de tijd uit het oog verliest terwijl je naar een lavalamp staart. Wijlen Jóhann Jóhannsson schonk deze film wat helaas een van zijn laatste prachtige partituren zou zijn, en hielp het publiek mee te nemen op dit surrealistische avontuur van rock en wraak.

Nicolas Cage levert een voorstelling die balanceert tussen verdriet en waanzin, op die manier die alleen Nicolas Cage kan. Ik had nooit gedacht dat ik zo zen zou zijn als ik naar een bloedige kettingzaag-doodswedstrijd zou kijken, maar deze film brengt je in zo'n trance dat niets het ooit zou kunnen verpesten.

Apostel

Gareth Evans, vooral bekend om De Raid films, weet duidelijk hoe ze het publiek op het puntje van hun stoel moeten houden. Het was prachtig om te zien hoe de schrijver / regisseur zijn dynamische visuele stijl en zijn talent voor spanning bracht van keiharde misdaadthrillers tot een horror / thriller.

De gasten Dan Stevens levert weer een schitterende prestatie in Apostel als een man die probeert te infiltreren op een door een cultus gecontroleerd eiland om zijn zus te redden. Deze sombere periodefilm wordt versterkt door prachtige cinematografie en Evans 'vermogen om de schroef vast te draaien met nagelbijtende scènes en een strak script.

Wat zijn enkele van je favoriete horrorfilms van 2018? Laat het ons weten in de comments!