Superheldenfilms zijn een nietjesgenre. Dat is tegenwoordig gewoon een feit. Met alle grote helden van Marvel en DC in de schijnwerpers, was het natuurlijk slechts een kwestie van tijd voordat meer secundaire, anti-heroïsche en ronduit gemene personages de kans kregen om te schitteren. Dat leidt ons naar het theatrale headliner-debuut van een van Spider-Man's grootste vijanden, VENOM. 

Eddie Brock (Tom Hardy) is een pechvogel, voormalig verslaggever die zijn carrière, zijn geloofwaardigheid en zelfs zijn vriendin Anne Weying (Michelle Williams) verloor nadat hij vertrouwelijke informatie had gebruikt die hij van Anne had meegenomen om de farmaceutische CEO van Life Foundation, Carlton Drake, te confronteren ( Riz Ahmed). Maar wanneer hij wordt geconfronteerd met een van Drake's wetenschappers, Dr.Dora Skirth (Jenny Slate) dat The Life Foundation op mensen experimenteert met buitenaardse organismen die 'symbionten' worden genoemd, leidde zijn poging om de waarheid te vinden en goed te doen ertoe dat hij besmet raakte met het buitenaardse wordt Venom genoemd. Nu ze aan elkaar zijn gehecht, moeten ze het opnemen tegen Drake's knokploegen, zijn dierbaren beschermen en een sinistere buitenaardse dreiging stoppen.

Venijn is interessant in het proberen om de karakters van Venom en Eddie Brock vast te stellen als een solo-act, gescheiden van zijn oorsprong in Spider-Man, in elke betekenis van het woord. Venom heeft natuurlijk een aantal series in de hoofdrol gehad, het meest opvallend in de edgy 1990's. In dat opzicht werkt het een beetje, maar zoals met veel dingen met deze film, had het beter gekund. Zonder al te veel te bederven, zijn er meer dan een paar leuke paaseieren en voorafschaduwingen van verhalen en personages uit de strips die mogelijk in een vervolg kunnen worden gebruikt.

Het is dus alleen maar logisch dat de film ook een vreemd gevoel van déja vu heeft voor genrecomedyfilms uit de jaren 1990, zoals Het masker en Mannen in zwart. Geregisseerd door Zombieland's Ruben Fleischer, het zou geen verrassing moeten zijn dat er een mix is ​​van actie en komedie, hoewel helaas lang niet zo veel bloederige splatstick vanwege de rating. Vooral in de manier waarop het verhaal met Eddie Brock omgaat. Tom Hardy speelt Eddie als een redelijk serieuze verslaggever met een morele code in het begin, die verandert in dat hij een ongemakkelijke gek is, zoals een kruising tussen Charlie Day en Jim Carrey terwijl hij zich bezighoudt met het binden aan Venom en alle bijwerkingen die daarbij horen. het. Waaronder tegen zichzelf praten, een levende kreeft eten en tegen zijn wil op een slapstick-manier bewegen. Het werkt gedeeltelijk, maar vaak komt het een beetje raar over.

Helaas voor horrorfans is de film meer in lijn met de typische superheldenfilm dan met de pandrechten van David Cronenberg. Dat is nogal teleurstellend, aangezien het personage en de trailers erop zinspeelden op een meer met lichaamshorror beladen nummer terwijl Eddie zich aanpast aan de alien die zijn lichaam infecteert. Het hoofdverhaal doet het goed door zich aan te passen aan de eerste solo-runs van Venom, maar het ontbreekt iedereen nogal aan diepgang. Carlton Drake is meer een antagonist als een apparaat dan een echt gedenkwaardige schurk. Hij is een multi-miljardair utilitaire slechterik die de wereld wil redden, ongeacht de kosten, wat op dit moment helaas een beetje een cliché-archetype is. Toegegeven, hij heeft een aantal vriendschappelijke scènes die hem een ​​bijna Hank Scorpio-sfeer geven, wat grappig was, maar niet echt leende voor zijn karakter. Eddie's ex, Anne Weying, heeft haar momenten en voelt zich gerechtvaardigd in haar acties en motivaties, maar zou echt een sterkere reactie moeten geven op de gekte om haar heen en op haar ex-vriend.

Het was interessant om van de Venom-symbiont een personage op zich te maken, vooral omdat Tom Hardy ook de alien uitsprak. In de strips had de symbiont meestal geen dialoog, maar hier is het goed om heen en weer te gaan. Helaas is de karakterisering van Venom nogal hol. Er is niet veel opbouw tussen hem en Eddie, en de motivatie ervan verandert snel van boosaardig, naar anti-heroïsch, naar heroïsch met heel weinig rechtvaardiging.

Als je een fan bent van wezens FX en monstergevechten, dan is dit de film voor jou. Venom gebruikt zijn monsterlijke ware vorm tegen huursoldaten, SWAT-teams en uiteindelijk een andere symbiont, gebonden slechterik, wat zorgt voor leuke actiestukken. Na de film in 4DX met bewegende stoelen en andere FX te hebben gezien, verbeterde de ervaring zeker voor hersenloos plezier. En de FX die voor Venom en de symbiotes werden gebruikt, hoewel ze bijna volledig CGI waren, waren redelijk goed gedaan en vloeiden naadloos over terwijl Eddie tussen vormen wisselde. Verwacht helaas niet veel bloedige actie, want de film heeft de classificatie PG-13. Hoewel er meer dan een paar moorden en monsterlijke daden zijn die de rating tot het uiterste drijven.

Over het algemeen, hoewel nogal cliché en typerend voor een reguliere superfilm, Venijn heeft een aantal coole monsters, gewelddadige actie en het potentieel voor grotere groei. Als je in de stemming bent voor iets meer in de trant van een horror B-film, dan Venijn heb je gedekt.

Venijn is 5 oktober in de bioscoop.