Het valt niet te ontkennen dat John Carpenter een van de echte levende meesters van horror is. Zijn bijdragen aan de filmwereld zijn enorm geweest en hebben het spel volledig veranderd. Omdat ik wijlen Wes Craven al heb geprofileerd, heb ik besloten om een ​​paar andere groten te laten zien. Gebruik deze lijsten als een hulpmiddel om herinneringen op te halen en een aantal geweldige films die je al een tijdje niet hebt gezien opnieuw te bekijken, of bekijk er een paar die je hebt gemist en die je zou moeten overwegen om te bekijken! Hier gaan we: De 8 beste John Carpenter-films.

Prince of Darkness (1987) [youtube id=”PKI2kI6Flw0″ align=”rechts”] Een John Carpenter-film met Donald Pleasance en Alice Cooper? Schrijf me in! Hoewel dit niet de meest succesvolle Carpenter-film is, is deze een weinig bekende cultklassieker geworden dankzij de homevideo voorafgaand aan de release van de film. Donald Pleasance speelt een personage genaamd 'Father Loomis', afkomstig uit een andere weinig bekende horrorfilm genaamd Halloween. Dat vind je vast wel Halloween film als je geluk hebt in een kringloopwinkel ergens in Ohio; daarnaast weet ik niet zeker of er een manier is om zo'n vergeten film te bekijken.

In The Mouth of Madness (1994) [youtube id=”fitU66jq6GQ” align=”right”] Dit is de laatste film in wat Carpenter zijn 'Apocalyps-trilogie' noemt. In volgorde zijn de films in deze trilogie: Het Ding, Prins van de Duisternis, en tot slot In de mond van waanzin. De film leent veel invloeden van de klassieke horrorschrijver HP Lovecraft, met de nadruk op waanzin, een terugkerend thema in veel van Lovecrafts werk. Er zijn verwijzingen naar andere werken van de schrijver in de hele film; Ik zal ze echter niet weggeven. Je moet ernaar kijken om ze te vinden! Op deze manier wordt het leuker, geloof me!

The Fog (1980) [youtube id=”Y2o1-_E4PRA” align=”rechts”] Carpenter heeft de gewoonte om acteurs of actrices te vinden waarmee hij graag samenwerkt en ze in de buurt te houden. Dat is het geval met The Mist, met Jamie Lee Curtis. Ze komt ook uit die weinig bekende Halloween-film waar we het eerder over hadden, voor het geval je het nog niet wist. De Mist is een film die niet afhankelijk is van gore en in plaats daarvan een meer atmosferische benadering hanteert om je in een griezelige bui te krijgen. De film is een pure klassieker en ik heb hem zo vaak gezien dat ik het spoor ben kwijtgeraakt, zoals bij de meeste films van Carpenter. Blijf echter weg van de opnieuw maken! De 2005-versie is naar mijn mening waarschijnlijk een van de slechtste films die ooit is gemaakt. Ugh. Soms kunnen dingen gewoon beter met rust worden gelaten!

Big Trouble in Little China (1986) [youtube id=”592EiTD2Hgo” align=”right”] Hoewel het geen horrorfilm is, is deze toch zeker de moeite van het bekijken waard. Kurt Russell speelt een keiharde badass in een humoristische actie-ravotten. Fans van het ultra-gewelddadige vechtspel Mortal Kombat zal hier een kick van krijgen; het karakter van Raiden is geïnspireerd op de film, inclusief strohoed en bliksem God-krachten. Carpenter heeft het altijd geweldig gedaan, dus Carpenter deed het niet zo goed aan de kassa, maar is opnieuw een cultklassieker geworden. De critici hebben de man gewoon nooit begrepen. Het is echt een zonde.

Ontsnap uit New York (1981) [youtube id=”8-LDW7tWwAI” align=”rechts”] Kurt Russell speelt wederom in een actiefilm van John Carpenter. Snake Plisskin is een man die geen gevangenen neemt, die de taak krijgt om de president (Hey, is dat Donald Pleasance? Ja dat is het!) in 22 uur te redden van de gevangenis in New York City in 1997. Deze film werd eigenlijk goed ontvangen door critici, in tegenstelling tot de anders actiefilm met Kurt Russell in de hoofdrol en geregisseerd door John Carpenter die vijf jaar later zou worden uitgebracht.

Ze leven (1988) [youtube id=”KLRafyWhzG4″ align=”rechts”] "Ik ben hier gekomen om kauwgom te kauwen en te schoppen ... en ik heb geen kauwgom meer." Mensen, wat een film. Wijlen Roddy Piper absoluut kills het in deze! They Live is een film over het bestrijden van autoriteit en het feit dat dingen niet altijd zijn zoals ze lijken. Een zonnebril geeft de hoofdpersoon een kijkje in de geheime wereld van de aliens die overal om ons heen leven, vermomd als normale mensen. Ik zet nog steeds met angst een zonnebril op vanwege deze film. Je weet tegenwoordig nooit wie een alien is en wie niet.

The Thing (1982) [youtube id=”p35JDJLa9ec” align=”right”] Dit is een film op deze lijst die een trefzekere nachtmerriebrandstof is. Een wetenschappelijke expeditie in het ijskoude noordpoolgebied levert de ontdekking op van een oud buitenaards ras dat ronduit huiveringwekkend is boven al het andere. Deze film is door John Carpenter zelf aangegeven als zijn favoriet van alle films die hij heeft gemaakt. Carpenter heeft deze film niet zelf gescoord, wat een anomalie is voor zijn films; in plaats daarvan werd het gedaan door Ennio Morricone. Het ongelooflijke make-upwerk van Rob Bottin is wat je echt in de film trekt. Het is bloederig, het is eng, het is geweldig. Als ik klaar ben met deze lijst, denk ik eigenlijk dat ik hem uit mijn VHS-verzameling ga halen en erin stop.

Halloween (1978)[youtube id=”xHuOtLTQ_1I” align=”rechts”] Ah, dat kleine gekke filmpje waar we het eerder over hadden! Alle grappen terzijde, Halloween is een van de grootste horrorfilms aller tijden. Het heeft een ongelooflijk succesvolle franchise voortgebracht en was in staat om voor altijd horror in de popcultuur te brengen, samen met de moordende broers Jason en Freddy van Michael Myer. Wat valt er over deze film te zeggen dat nog niet is gezegd? Eerlijk gezegd niet veel. Er zijn veel navolgers geweest, maar er is er maar één origineel. De score is perfect. De slechterik is perfect. Een onbetwiste klassieker. John Carpenter, Donald Pleasance, Jamie Lee Curtis en ook schrijver Debra Hill vormen een niet te stoppen team.

 

John Carpenter is de laatste tijd gedesillusioneerd geraakt door films met een groot budget en Hollywood, en dat is verdomd jammer, want we zouden meer Carpenter-films kunnen gebruiken. Zijn films waren altijd geweldig in mijn boek, en zijn soundtracks waren dat ook, wat me ongelooflijk blij maakte toen ik erachter kwam dat hij in 2014 een album met originele muziek had uitgebracht genaamd Lost Themes. Lang leve John Carpenter en lang leve Michael Myers!