John Carpenter zei ooit dat de muziek waarvoor hij componeerde Halloween (1978) was een van de meest, zo niet de belangrijkste ingrediënten voor het succes van een film. Hoewel een met de hand gemaakte partituur een krachtig hulpmiddel voor een film kan zijn, kan een nummer dat uit een andere bron komt soms net zo effectief zijn. De nummers op deze lijst zijn nummers die niet noodzakelijkerwijs horror-gerelateerd zijn, maar vanwege hun opname in een specifieke film voor altijd geassocieerd zijn geraakt met het vreemde en macabere. Ze zouden geweldige toevoegingen zijn aan elke Halloween-afspeellijst, ondanks dat er geen sprake is van geesten of goblins. Hoor eens!

Pseudo Echo – His Eyes (Vrijdag de 13e: een nieuw begin)

Waarschijnlijk de enige reden dat iemand zich dit nummer nog herinnert, is vanwege de opname ervan in Een nieuw begin, tijdens een hilarische dansscène. De hele affaire is zo oubollig en overweldigend en doet denken aan het decennium waarin het werd gemaakt, dat je er niet anders dan van kunt houden. Hoewel het absoluut niets deed om de film enger te maken, slaagde het er wel in om in je hoofd te blijven hangen. Of, in ieder geval om je te laten denken: "Wat is dit in vredesnaam voor dit belachelijke liedje?"

Rocky Mountain High – John Denver (eindbestemming)

Deze is om meer dan één reden verontrustend. De eerste is duidelijk het feit dat het met galm beladen lied bedoeld was als een vreugdevolle uitroep voor de schoonheid van de bergen. Hier wordt het gebruikt als een doodslied. Wanneer iemand het hoort, weet je dat hij of zij gaat sterven. De tweede reden waarom het gebruik van dit nummer zo verontrustend is, is de manier waarop de componist zelf stierf. Jon Denver verloor zijn leven bij een vliegtuigongeluk, en in een scène in de film hoort een van de personages dit voordat hij aan boord van een vliegtuig stapt. Kunst imiteert het leven, denk ik. Of, in dit geval, de dood.

Ethel Waters – Jeepers Creepers (Jeepers Creepers)

Veel oudere nummers hebben een griezelige kwaliteit. Ik zeg niet dat ze allemaal griezelig zijn, maar ik zeg wel dat er een flink aantal is met een bepaalde griezelfactor. Dit was er een van lang voordat het werd opgenomen in de monsterfilm uit 2001. Natuurlijk is er de oude stijlfiguur van het vrolijke liedje, gespeeld tegen een bloederige achtergrond, maar de echte griezeligheid komt van de tekst. 'Jeepers creepers, waar heb je die peepers vandaan? Jeepers creepers, waar heb je die ogen vandaan?

De Chordettes – Mr Sandman (Halloween II)

Halloween II is aanzienlijk gewelddadiger dan de film die eraan voorafging, waardoor het geweld voortdurend escaleerde tot het einde van de film. Dan, als alles gezegd en gedaan is, speelt dit vrolijke kleine nummer de aftiteling. Het contrast is verrassend, en hoewel het voor en na talloze keren is gedaan, is dit een van de meest effectieve toepassingen van een onschuldig liedje in een gruwelijke film. Er is niets griezeligs aan het nummer van The Chordette, maar sindsdien Halloween II, het lied wordt geassocieerd met de dood en een wit Kirk-masker.

Bad Moon Rising – CCR (Een Amerikaanse weerwolf in Londen)

Dit is een stoer liedje. De film van John Landis verandert daar niets aan. De film is een horrorkomedie en weet de hele tijd een grapje te behouden. Dus hoewel het nummer nu bijna synoniem is met de film, heeft het meer een mystieke kwaliteit dan een angstaanjagende. Er is een hele reeks liedjes over de maan in de film opgenomen, maar dit is degene die het meest opvalt. Bovendien is het een van de beste nummers aller tijden. Dat staat niet ter discussie. Huilen, schat. Gehuil.

Lynyrd Skynyrd – Freebird (The Devil's Rejects)

https://www.youtube.com/watch?v=np0solnL1XY

Tranen. Rechte tranen. Dat is wat er nu in me opkomt als ik dit nummer verwarm. Ook tegenstrijdige tranen; de hele situatie is zeer verontrustend. Terwijl de familie Firefly hun dood tegemoet gaat, gaat deze treffer van Lynyrd Skynyrd gepaard met de kogels die een einde maken aan het leven van onze held – en dat is het verontrustende deel. De Firefly-familie is op geen enkele manier helden. Het zijn kwaadaardige, sadistische zonen (en dochters) van teven. Het zijn onder meer moordenaars en necrofielen; Dus waarom voelen we ons zo verdrietig als we ze zien sterven? Verdomme, Rob Zombie. Betekent dit dat ik ook slecht ben?

Mike Oldfield – Tubular Bells – (De Exorcist)

https://www.youtube.com/watch?v=BRQ-hK766tY

Is dit het themalied van William Friedkin? De exorcist? Dat zou ik zeggen. Het is echter niet exclusief voor de film gemaakt. In feite is het nummer veel groter dan de kleine pianosequentie die in de film wordt gebruikt. Buisbellen is een progressief rockalbum, de eerste plaat uitgebracht door Virgin Records, dat twee delen op één nummer bevat; Buisklokken, blijkbaar. Maar met het verstrijken van de tijd is de associatie van Mike Oldfield met het lied afgenomen en hebben beelden van demonische bezetenheid en erwtensoep de overhand gekregen. Ik zal nooit, ooit in staat zijn om die pianolijn te horen en niet tot in de kern gekoeld te zijn. Het maakt me niet uit wat het achtergrondverhaal is, wie het heeft geschreven of waar het echt vandaan komt. Het verdomde ding is griezelig, man.