Een paar jaar geleden, rond Halloween, kocht ik een nieuwe bloemlezing met korte verhalen. Het heette Oktober Dreams, en ik haastte me van de boekwinkel naar huis, deed mijn voordeur op slot, deed elk licht uit behalve een lamp om bij te lezen, en ging zitten om te zien wat het voor mij in petto had. Ik werd allerminst in de steek gelaten.

Ik ben altijd al een fan geweest van de korte verhaalvorm. Er zijn geweldige auteurs die ze niet kunnen schrijven, hoe hard ze ook proberen. Het is moeilijk om een ​​idee tot de essentie te herleiden en een samenhangend, boeiend verhaal te hebben van minder dan 50 pagina's met een begin, midden en einde. Als het echter goed wordt gedaan, kunnen de resultaten magisch zijn. In het geval van korte horrorverhalen kan het ronduit angstaanjagend zijn.

Halloween staat weer voor de deur, en met onze eerste smaak van een beetje herfstweer vandaag in Texas, keerden mijn gedachten terug naar Oktober Dreams, en enkele van de andere geweldige korte verhalen die ik in de loop der jaren heb gelezen. Ik dacht dat ik een paar van die favorieten zou delen, nieuw en oud, en ik raad je aan om ze dit Halloween-seizoen te bekijken.

1. "The Black Pumpkin" door Dean Koontz

De boeken van meneer Koontz zijn voor mij altijd een schot in de roos geweest. Hij kan soms een echt goede verhalenverteller zijn, maar hij is een beetje inconsequent. Dus toen ik zag dat hij het eerste korte verhaal in had geschreven Oktober Dreams, Ik sloeg bijna rechts voorbij het voor een ander. Ik besloot het eens te proberen, en ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb.

De jonge Tommy is altijd een teleurstelling geweest voor zijn ouders en wordt voortdurend lastiggevallen door zijn sadistische oudere broer Frank. Op een kille oktobermiddag gaan ze naar een pompoenboerderij om pompoenen voor Halloween uit te zoeken. Terwijl Tommy door het terrein dwaalt, komt hij de enge oude man tegen die de pompoenen uitsnijdt. De knoestige handen werken met de messen en snijden vakkundig groteske gezichten in elke nieuwe kalebas. Frank haalt Tommy in en is al snel weer terug om hem uit te schelden, hem uit te schelden, en probeert hetzelfde met de oude man.

De beeldhouwer negeert hem en gaat door met werken. Hij vraagt ​​de oude man hoeveel het hem zou kosten om een ​​bijzonder angstaanjagende pompoen te nemen die zwart is geverfd. De oude man vertelt hem dat hij gewoon neemt wat mensen denken dat zijn pompoenen waard zijn. Frank, die de kleine stront is die hij is, zegt tegen de man dat hij hem een ​​stuiver zal geven, en de oude man glimlacht en neemt het aan. Terwijl Frank wegdwaalt, probeert de jonge Tommy achter hem aan te gaan om hem de pompoen terug te brengen, maar de beeldhouwer grijpt hem.

'In de nacht zal Jack O'Lantern van je broer uitgroeien tot iets anders dan het nu is. Zijn kaken zullen werken. Zijn tanden zullen scherper worden. Als iedereen slaapt, sluipt het door je huis... en geeft wat verdiend is. Het komt als laatste voor jou. Wat denk je dat je verdient, Tommy? Zie je, ik ken je naam, hoewel je broer die nooit heeft gebruikt. Wat denk je dat de zwarte pompoen met je zal doen, Tommy? Hmmm? Wat verdien je?" Tommy wordt door elkaar geschud en rent weg van de oude man, in een poging niet te denken aan wat hij te zeggen had. Die nacht, als Tommy in bed ligt, hoort hij vreemde geluiden van beneden komen... Dat is alles wat ik je nu zal vertellen, maar geloof me als ik zeg dat ik de komende drie nachten met de lichten aan moest slapen.

2. 'Suffer the Little Children' door Stephen King

Voor het eerst gepubliceerd in Cavalier in 1972, vond "Suffer the Little Children" eindelijk zijn weg naar Stephen King's Nachtmerries en droomlandschappen anthologie in 1993. De horror hier is bijna Bradbury-achtig en is zeker de moeite waard. Miss Sidley is de bejaarde lerares die iedereen haatte. Je kon in haar klas met niets wegkomen, zelfs niet als ze met haar rug naar je toe stond, omdat ze je spiegelbeeld kon zien in de dikke glazen van haar bril.

Op een dag merkt ze dat Robert, een stille student, haar op een grappige manier aankijkt. Ze confronteert hem en hij vertelt haar dat er iets ergs gaat gebeuren. Hij vertelt haar dan dat hij kan veranderen en hij zal haar laten zien. Ze rent schreeuwend het schoolgebouw uit en wordt gedwongen met verlof te gaan. Als ze terugkomt, is Robert niet de enige student die zich anders gedraagt. Langzaam realiseert ze zich dat iets slechts de kinderen overneemt en dat zij misschien de enige is die het kan stoppen.

Stephen King is vaak op zijn best in de vorm van een kort verhaal en dit was voor mij geen uitzondering. De schokkende beslissing van Miss Sidley is des te angstaanjagender in een wereld waar geweld op scholen niet langer iets is waar we alleen maar over lezen in fictie.

3. "The Lottery" door Shirley Jackson

In juni 26, 1948, The New Yorker publiceerde een verhaal van Shirley Jackson genaamd "The Lottery" over een oude rite van mensenoffers die in moderne tijden wordt uitgevoerd. Binnen enkele dagen zegden lezers hun abonnement op en stuurden ze haatmail naar zowel het tijdschrift als de auteur.

Jackson herinnerde zich later dat zelfs haar moeder haar een brief had gestuurd waarin ze het duistere verhaal veroordeelde. Tegenwoordig wordt het op scholen in het hele land onderwezen als voorbeeld van het grote Amerikaanse korte verhaal. Het verraderlijke plot bouwt de terreur langzaam en methodisch op, van het begin tot het angstaanjagende einde, en als je het nog niet hebt gelezen, moet je er dit Halloween-seizoen gewoon een exemplaar van vinden.

4. "The Book of Blood" door Clive Barker

De raamvertelling voor zijn anthologiereeks met dezelfde naam, "The Book of Blood", vertelt het verhaal van een paranormaal onderzoeker die een jong paranormaal medium inhuurt om haar te helpen een huis te onderzoeken dat naar verluidt een van de meest spookachtige in Engeland is. Ze weet niet dat Simon zijn dagen doorbrengt met dingen door de kamer te gooien, dingen omver te gooien en de angstaanjagende verschijnselen te faken die hij haar 's avonds rapporteert.

Maar zoals vaak het geval is in dergelijke verhalen, duurt het niet lang voordat Simon oog in oog komt te staan ​​met het echte werk. Geesten reizen langs spookachtige snelwegen, wordt ons verteld, en dit huis is het kruispunt waar de meest gemene geesten passeren. Ze denken dat Simon hen bespot, en dus vallen ze aan, houden hem vast en kerven hun verhalen in zijn vlees. Terwijl de onderzoeker gaat zitten om de verhalen op te schrijven zodat anderen ze kunnen lezen, onthullen ze de rest van de verhalen in De boeken van bloed.

Barker heeft de gave om een ​​lezer langs wegen te leiden waarvan ze niet zeker weten of ze willen reizen en deze hele collectie is zowel spannend als huiveringwekkend.

5. "Witch War" door Richard Matheson

Zeven meisjes zitten bij elkaar op de veranda en praten over jongens en kleding en andere dingen en dingen van hun dagelijkse leven. Er is een oorlog gaande, maar je zou het niet weten door hun ijdele conversatie. De generaal krijgt te horen dat er vijandelijke troepen op hen af ​​komen en hij loopt naar buiten waar de meisjes zitten.

Hij vertelt hen het aantal soldaten en voertuigen, hun afstand en geeft het commando. Zeven meisjes, niet ouder dan zestien, zitten in een kring en gebruiken krachten waarvan niemand begrijpt dat ze de oprukkende troepen tot een hel maken. Matheson was een meesterverteller. Hij schreef veel van de meest herinnerde afleveringen van The Twilight Zone en Star Trek.

Dit verhaal is zo eenvoudig dat het je besluipt en je zenuwen rauw maakt als de meisjes terugkeren naar hun roddels in de nasleep van de vernietiging.

Dit zijn slechts een paar van mijn favorieten.  Er zijn er nog zoveel meer, en dit is de perfecte tijd van het jaar voor hen. Een paar jaar geleden had ik een Halloween-feest waar iedereen de opdracht kreeg om hun favoriete spookverhaal mee te nemen om met de groep te delen en het is tot op de dag van vandaag een van mijn favoriete feesten die ik ooit heb gegeven!