In de meeste gevallen zijn remakes slecht. Ze zijn ofwel te dicht bij het origineel, zoals de 1998 Psychopaat remake, of gewoon slecht in het algemeen, zoals die van Tim Burton Planet of the Apes​ Maar zo nu en dan krijgen we een geweldige remake, meestal omdat de regisseurs de film op de juiste manier hebben veranderd, of omdat ze hun hart en ziel in de film hebben gestopt. Dit zijn naar mijn mening die remakes.

De stad dat gevreesde Sundown (1976 / 2014)

 

. De stad dat gevreesde Sundown werd uitgebracht in 2014, ik wist niet eens dat het een remake was. Het voelde gewoon als een interessante film. Wat ik kreeg was een zelfverwijzende terugkeer naar de slasher-films van weleer.

In plaats van ons een eenvoudige remake te geven, met hetzelfde verhaal dat zich afspeelt in 2014, met dezelfde dingen die gebeurden, besloten ze hulde te brengen aan de originele film en er zelfs scènes uit te laten zien. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat is gemaakt in de film uit de jaren 1970, en die film wordt in de remake bekeken. Nu, vele jaren later, lijkt de moordenaar terug te zijn gekomen.

Het origineel was niet slecht, het was in orde. Het is gewoon niets bijzonders, vergeetbaar. Het kwam kort na Halloween, eigenlijk afzetterij. In plaats van een Shatner-masker kregen ze de moordenaar een zak over zijn hoofd. De remake was niet alleen een plezierige film, ik wilde ook graag het origineel zien. En daarom maakte het de lijst.

The Hills Have Eyes (1977 / 2006)

 

Beide films lijken eigenlijk behoorlijk op elkaar en vertellen uiteindelijk hetzelfde verhaal: een gezin met hun busje belandt per ongeluk in de woestijn zonder contact met de buitenwereld, en dan vallen kwaadaardige incestueuze hillbillies aan.

Het origineel was goedkoop gemaakt, met overal slecht acteerwerk. Het was nog steeds een goede film omdat de regisseur: horrorlegende Wes Craven was. Alexandre Aja, een van de meer recente meesters van horror, is de regisseur van de remake. Hij plaatste kwaliteit in deze film, en hoewel de personages nog steeds stereotiep waren, was het acteerwerk in ieder geval veel beter.

Eveneens een technisch voordeel: de remake ziet er veel schoner uit vanwege de hogere productiekwaliteit, en hij ziet er realistischer uit vanwege betere speciale effecten.

Het ding (1951 / 1982)

Nee, ik schrijf niet over de remake / prequel uit 2011. John Carpenter's Het ding is een remake van The Thing van Another World van 1951.

Ze bevinden zich allebei in het noordpoolgebied, op een station met wetenschappers. In beide versies worden ze aangevallen door een buitenaards wezen. In het origineel is die alien een plantachtig wezen. De remake is… anders. Het titulaire ding is in feite een transformator, kan in dieren en mensen veranderen, wat een nieuwe laag aan deze film toevoegt.

Het origineel is zwart en wit, een beetje traag en vrouwonvriendelijk. De remake is snel, anders en heeft enkele van de grootste speciale effecten in de filmgeschiedenis. En daarom is het beter dan het origineel.

Dracula (1931 / 1958)

Er zijn veel aanpassingen aan Dracula geweest. Ik zal twee van de beroemdste vergelijken, die allebei alleen worden gebeld Dracula (of Horror van Dracula, afhankelijk van waar u woont).

Dracula met in de hoofdrol Bela Lugosi is een van mijn favoriete films aller tijden. Maar laten we eerlijk zijn, het is een beetje traag en het voelt alsof ze een toneelstuk aan het filmen waren. Aan de andere kant krijgen we Dracula, met in de hoofdrol een van de grootste acteurs aller tijden, Christopher Lee, en zijn tegenstander is Peter Cushing. Beiden geven deze film gravitas.

Wat Hammer-studio's ook aan het klassieke verhaal hebben toegevoegd, is bloed en seks. Ze geven niet om taboes. Dat is wat de remake beter maakt dan het origineel Dracula​ Natuurlijk, als we zeggen Nosferatu in, dat verslaat ze allebei alleen vanwege Max Schreck als graaf Orlok.

De Ring (1998 / 2002)

Dit is waarschijnlijk mijn meest controversiële keuze op deze lijst. Beide Ringu en De Ring zijn geliefd bij horrorfans. Dit is ook de enige remake die niets met leeftijd of tijd te maken heeft. Het gaat over cultuur.

Beiden zijn vrijwel hetzelfde verhaal. Er gaat een enge videoband rond. Als je ernaar kijkt, krijg je een telefoontje en iemand vertelt je dat je over zeven dagen zult sterven.

Zoals met The Hills Have Eyes, had de remake een veel grotere productiewaarde. Het origineel is goedkoop, maar het verhaal zet het een tandje hoger. De remake heeft hetzelfde verhaal, maar heeft een veel hoger budget. En voor een westers publiek voelt de remake natuurlijker aan, vanwege culturele verschillen. Last but not least voelt de gemene video gewoon enger aan in de remake.

Als je deze lijst met remakes leuk vond, bekijk dan eens

8 horror-remakes die een schot in de roos waren