Zo'n 90 tot 100 jaar geleden was Duitsland de grootste horrorproducent. Ze creëerden klassiekers als Nosferatu, Het kabinet van dokter Caligari en nog veel meer. Toen brak de Tweede Wereldoorlog uit en sindsdien waren er nauwelijks beroemde Duitse horrorfilms. Duitsland produceert nog steeds een aantal engere films, zoals Krampus, Antichrist en de meeste films van Lars von Trier. Af en toe brengen ze echter nog steeds horrorfilms uit, en ik ga je er vijf laten zien.

Bela Kiss: Proloog (2013)

Om u vertrouwd te maken met Duitse films, laten we beginnen met een Duitse film die bijna volledig in het Engels is. Het heet Bela Kiss: Proloog, en gaat over de echte seriemoordenaar Bela Kiss, die het bloed van zijn slachtoffers aftapte en opsloeg in vaten gevuld met alcohol. In deze film ontmoet een groep tieners deze moordenaar nadat ze een bank hebben beroofd.

Voor horrorfans is dit een leuke film, met blockbuster-achtige looks. Dat is verbazingwekkend, aangezien dit eigenlijk een low-budget film is, die begon als het afstudeerproject van filmstudenten. Alleen de studenten zelf en één donateur financierden deze hele film. En het is allemaal in het Engels, dus ondertitels heb je niet eens nodig. Het acteerwerk is niet de beste en sommige dialogen zijn een beetje onhandig, maar je kunt dat allemaal vergeven voor een leuk verhaal en omdat deze film met hart en ziel is gemaakt.

De laatste werknemer (Der letzte Angestellte) (2010)

David, gespeeld door Christian Berkel, liquideert een bedrijf en moet de werknemers ontslaan. Een van deze medewerkers kan niet goed tegen haar schieten en wordt al snel dood aangetroffen; ze pleegde zelfmoord. Nu wordt David achtervolgd door zijn schuldgevoel en misschien door haar boze geest.

De laatste werknemer klinkt als zo'n Duitse horrorfilm: een advocaat als hoofdpersoon, werk is leven, het draait allemaal om bureaucratie. Maar het werkt. De hele film geeft een heel griezelige sfeer. Dat is de enige manier om het te omschrijven. Het klinkt allemaal zo realistisch, maar niets voelt echt. Dat komt mede door de omringende griezeligheid, de ontslagen werknemer is gewoon gek, de zoon van David verzamelt slakken. Daarbij komt nog de geweldige prestatie van Christian Berkel. Dit is zeker een film om te bekijken, en het is waarschijnlijk de eerste bureaucratische horrorfilm.

De aanwezigheid (Die Präsenz) (2014)

Een Found footage film uit Duitsland. Een jong stel en de beste vriend van de vriend gaan op reis naar een spookkasteel om te zien of het echt spookt.

Weer een passieproject van een jonge regisseur, grotendeels gefinancierd door hemzelf. De aanwezigheid neemt Paranormale activiteit en zet het waar het hoort. Geesten horen niet thuis in huizen in voorsteden, maar in kastelen. Anders dan dat, voelt het net als een Paranormale activiteit film, alleen in het Duits. En het slaagt erin om behoorlijk eng te zijn.

Duitse angst (2015)

In deze anthologiefilm krijgen we drie verhalen die zich afspelen in Berlijn. Het eerste verhaal, Het laatste meisje, gaat over een meisje dat experimenteert met haar 'proefkonijn'. In het tweede verhaal Doe een Wens, een doofstom stel heeft te maken met een groep nazi's die het hen moeilijk probeert te maken. Het laatste verhaal, Sterf Alraune, gaat over een fotograaf die lid wordt van een geheime seksclub die zijn leven voor altijd verandert.

Duitse angst is het meest bekend vanwege de regisseur van het eerste korte verhaal, Jörg Buttgereit, de regisseur van Nekromantik. Terwijl de andere films op deze lijst goed waren omdat ze eng waren, Duitse angst is meestal bloederig en brutaal. De verhalen passen allemaal in het horrorgenre en het laatste verhaal is best eng. Maar de regisseurs van deze film voegden ook geweldige gore-effecten toe die de kers op de taart van het met bloed doordrenkte ijs zetten.

Welterusten mama (Ich seh, ich seh) (2014)

Twee jongens wonen bij hun alleenstaande moeder, die net terug is van een neusoperatie. Al snel beginnen ze zich af te vragen of ze echt hun moeder is.

Ook al is het technisch gezien geen Duitse film (hij is gemaakt in Oostenrijk), hij is in het Duits en toch dichtbij genoeg om in deze lijst te passen. Het is misschien wel de engste film op deze lijst, net zo goed gemaakt als al het bovenstaande, maar net een tandje beter. De film zet je aan het denken. Ik kan dit niet genoeg aanbevelen, en ik weet zeker dat je de ondertitels zult vergeten zodra het verhaal begint!.

Als je dit artikel leuk vond, moet je ook eens kijken

Top 5 horrorfilms verboden in Duitsland