Een van de redenen dat extreme horror zo effectief is, is dat het een culturele context aan de terreur kan toevoegen. Historisch trauma loopt door de wortels van horror, en regisseurs zullen dit gebruiken om hun films te kleuren met een laag harde realiteit. Ze kunnen een direct antwoord zijn op de tragedies die een land heeft meegemaakt, en in sommige gevallen ook ze zullen een zeer letterlijke benadering hanteren bij het weergeven van deze donkere hoeken van hun geschiedenis. 

In 2017 schreef ik een korte lijst met 5 donkere en verontrustende moderne buitenlandse horrorfilms, voor wie van een beetje uitdaging houdt. Ik heb nogal wat nagedacht over het onderwerp extreme horror, vooral met de recente boost in zichtbaarheid voor Een Servische film dankzij zijn recente 4K Uncut-release (als een kanttekening, ik had de eer om op de Spinsters van horror's première-aflevering van Shock Talk om de film te bespreken, die u kunt hier luisteren). 

Dus, met mijn zinnen op het vinden van enkele van de meest verknipte films die moderne horror te bieden heeft, deed ik wat vertoningen en kwam terug met een paar waarvan ik denk dat je ze leuk zult vinden. Je weet wel. Als je van dat soort dingen houdt. 

(Ok maar serieus, wees gewaarschuwd, ik ben niet aan het spelen. Deze films zijn dat wel niet voor iedereen. Je moet jezelf echt voorbereiden op een ruige en vaak verschrikkelijke ervaring. Maar als je van extreme horror houdt, en je laat je niet afschrikken door mijn beschrijvingen/waarschuwingen, ga er dan voor. Ik groet u.) 

Trauma (Chili, 2017)

“Geïnspireerd door ware gebeurtenissen”, Trauma begint met een flashback naar 1978 (tijdens de autoritaire militaire dictatuur van Chili). We zien een vrouw vastgebonden op een stoel met haar voeten in stijgbeugels, geslagen en onder het bloed (meestal rond haar bekkengebied, wat geen vertrouwen wekt). De agenten brengen haar tienerzoon, Juanito, de kamer binnen en het wordt... ongelooflijk storend. En dit is nog maar in de eerste 5 minuten.

Dus op die vrolijke toon lanceren we 2011, en de film tuft mee. Juanito is helemaal volwassen, vol van het titulaire trauma, en nu een - neem me niet kwalijk - absoluut verdomd monster. Een groep van vier vrouwen valt op tragische wijze op het pad van deze maniak, en je kunt het je voorstellen. Gewelddadige verkrachting, wrede marteling, de hele negen meter. Eerlijk gezegd, Trauma is een heel stoer horloge - het geeft Een Servische film een run voor zijn verdomde geld, en ik denk dat het de race daadwerkelijk wint. 

Zoals met Een Servische film, Trauma is een directe reactie op het culturele trauma dat voortkwam uit de eerder genoemde 17-jarige dictatuur en de geschiedenis van Chili met maatschappelijke agressie en seksueel misbruik jegens vrouwen. Het plaatst het "extreme" in extreme horror - het is diep verontrustend - maar het is vrij gemakkelijk te herkennen waarom. Als je geïnteresseerd bent, dit interview met de regisseur is nogal verhelderend, en ik raad zeker aan om het te lezen als je nieuwsgierig bent naar de film. 

Waar te kijken: Tubi

 

Grotesk (Japan, 2009)

Een jong stel (hoewel amper een stel, de relatie is gloednieuw) wordt ontvoerd door een maniakale dokter en vernederd, gemarteld, genezen en vervolgens opnieuw gemarteld, allemaal op zoek naar de ultieme seksuele sensatie van de dokter. 

De dokter belooft dat als het paar hem kan helpen die staat van opwinding te bereiken, hij ze zal laten gaan. Maar zijn seksuele neigingen zijn... grotesk gewelddadig, en het arme jonge paar wordt gedwongen om vreselijke pijn te verdragen of te verschuiven om het aan de ander toe te brengen. Het is echt een ongemakkelijke plek om een ​​paar jonge geliefden in te stoppen. 

Grotesk is toepasselijk genoemd. De praktische effecten zijn redelijk goed, en de geluidseffecten verzegelen echt het realisme. Het is een duistere film die erg ongemakkelijk begint en uitgroeit tot een hoog niveau van wreedheid, terwijl het koppel wordt geplaagd met een kleine kans op vrijheid. Met alle grafische chirurgische activiteit in deze, is het zeker niet voor mensen met een zwakke maag. 

Waar te kijken: Tubi

 

Brutaal (Japan, 2017)

In Brutaal, richt een seriemoordenaar zich op vrouwen in een vermeende poging om iemand te vinden met wie hij compatibel is, om deel te nemen aan zijn fantasieën over marteling en moord. Hij zoekt naar de zin van het leven door zich actief bezig te houden met de dood. Hoe poëtisch. Op een dag vindt hij zijn match in een andere seriemoordenaar - een vrouw die het op mannen heeft gemunt - en ze ontdekken dat ze meer gemeen hebben dan alleen hun moorddadige interesses. 

Brutaal is het tweede Japanse item op deze lijst, en vergelijkbaar met Grotesk het is niet zo subtiel gericht op onderdrukte seksualiteit. Het is soms vreemd komisch, met een pratend afgehakt hoofd en jonge stelletjes die praten over genderrollen. Vreemd genoeg zou je deze waarschijnlijk kunnen kwalificeren als een romantische horror - en vreemd genoeg zou je gelijk hebben als je dat doet - hoewel dat label meestal verborgen is onder de emmers met bloed en overvloedig geweld. 

Bewerkt met grindhouse grit, Brutaal is een gestileerd woedefeest. Ik heb deze op een zondag rond 9 uur bekeken en het was, toegegeven, een rare manier om de dag te beginnen. 

Waar te kijken: Tubi

 

Gruwelijk (ook bekend als Atroz: Mexico, 2015)

De openingsreeks van afschuwelijk toont een bruisende, afbrokkelende stad, overspoeld met afval en armoede, zoals een script stelt dat "98% van de 27,000 moorden in Mexico onopgelost zijn". Nadat we deze donkere scène hebben ingesteld, komen we tot stilstand bij twee mannen die achter in een politieauto worden geduwd nadat ze een vrouw met hun voertuig hebben aangereden. Een van de agenten doorzoekt hun auto en vindt een camcorder, en wat hij op deze band ziet, moet het publiek zien. 

De twee mannen vangen, martelen en vermoorden een sekswerker - tot in gruwelijke, bloederige details. Ze smeren haar eigen uitwerpselen over haar gezicht en lichaam, snijden haar borst open en duwen een vuist naar binnen, allerlei gruwelijke dingen. 

De agenten vinden meer banden, en het is meer van dat vreselijke, gewelddadige. Het is een vuile, gemene, gruizige film, gemaakt met een hard realisme (we zijn getuige van hun wreedheid allemaal via gevonden beelden) die buitengewoon verontrustend is. Wees gewaarschuwd, deze jongens wel niet een goede houding hebben ten opzichte van vrouwen. En de reden waarom - zoals we ontdekken - is zelfs nog verontrustender. 

Deze is ruig, maar nogmaals, er is een behoorlijke hoeveelheid culturele context die op de film weegt. Als je een informatief interview wilt lezen met de regisseur, Lex Ortega (die ook schittert in afschuwelijk), jij kan doe dit hier. 

Waar te kijken: Tubi

 

De gouden handschoen (Duitsland, 2019)

De enige filmtitel die niet uit één woord bestaat op deze lijst, De gouden handschoen is een akelige, donkere, groezelige film gebaseerd op de roman van Heinz Struk over de Duitse seriemoordenaar Fritz Honka. Honka, een gewone alcoholist met een scheel oog en een spraakgebrek, doodde (minstens) vier vrouwen tussen de jaren 1970 en 1975. Hij wurgde zijn slachtoffers en sneed ze in stukken, waarbij hij hun lichaamsdelen in zijn appartement verborg. 

Geschreven en geregisseerd door Fatih Akin, De gouden handschoen is grove, sombere film die zijn seks en geweld op een eerlijke en zeer wrede manier presenteert. Het wordt gepresenteerd met lagen vuil en vet. Deze film gewoon er gezonder uitzien vies. Het voelt zich vies. Het is zeer verontrustend vanwege hoe goed het de realiteit van de waarheid combineert met de grungy, gestileerde presentatie. 

Een van de echt schokkende dingen over De gouden handschoen - afgezien van het feit dat het verhaal absoluut waar is - is hoeveel de hoofdrolspeler van de film, Jonas Dassler, transformeerde voor de rol. Serieus, zoek hem op. De man is... helemaal niet wat je verwacht. Alles aan de karakterisering van Fritz Honka bouwt het personage perfect op; de manier waarop hij praat, loopt, beweegt, elke gezichtsuitdrukking en fysieke tik schetst een compleet beeld. Charlize Theron binnen Monster heeft niets over Dassler.

Waar te kijken: huiveren

 

U kunt kijken op de eerste lijst voor meer extreme horror, en laat me je favorieten weten in de comments!