Als het om horrorfilms gaat, is een van de eeuwenoude problemen van het genre 'waarom gaan de personages niet gewoon weg?' Talrijke films zijn erin geslaagd om slimme manieren en scenario's te vinden om hun potentiële slachtoffers in de val te lokken, zoals ALIEN dat zich afspeelt in een geïsoleerd ruimteschip of THE SHINING dat zich in een ingesneeuwd hotel bevindt. Maar misschien zijn films met haaienaanvallen een van de moeilijkere scenario's om interessant te houden. Haaien zijn immers alleen eng als je ermee in het water bent. JAWS had voornamelijk een conflict met de haai omdat toeristen die werden opgegeten slecht waren voor de strandbusiness. Nu geeft 47 METER DOWN een plausibel en ronduit angstaanjagend scenario om met de vissen te zwemmen.

Het verhaal volgt Lisa (Mandy Moore) en Kate (Claire Holt), zussen die op zoek zijn naar avontuur aan de Mexicaanse kust nadat Lisa's vriend haar heeft verlaten. In gesprek met enkele lokale jongens, stelt de meer roekeloze Kate voor dat ze ingaan op een aanbod om te gaan kooiduiken met echte grote witte haaien. Hoewel ze terughoudend is, sluit Lisa zich aan bij de onderneming. De broers en zussen namen de niet helemaal door het toerismebureau goedgekeurde boot de zee op, stapten in een roestige kooi en lieten zich in het diepe vallen. Hun gidsen beloven een grote show dankzij een goed geplaatste vriend. Wat zeker een vakantieherinnering van je leven zou worden, verandert in een nachtmerrie wanneer de lier breekt en ze zich 47 meter onder het oceaanoppervlak bevinden. Met weinig lucht, omringd door roofhaaien, en voorzichtig moeten zijn om de gevreesde 'bochten' te krijgen, moeten Kate en Lisa een manier vinden om te overleven.

Soms kan het eenvoudigste uitgangspunt het meest intrigerende zijn, en 47 METER OMLAAG is het bewijs. Twee duikers vast in een kooi en haaien. Het achtergrondverhaal over de reis van Kate en Lisa duurt niet al te lang, en het grootste deel van de film is impliciet onder water, wat zorgt voor een aantal mooie en dreigende cinematografie. Het is bijna alsof de zussen in de ruimte zijn met hoe open maar verlaten hun omgeving is. Nooit geweten of een haai van bovenaf, van onderaf of van achteren naar binnen zal duiken om een ​​hap te nemen. De spanning wordt wat dat betreft aardig opgebouwd, en ook dat haaien slechts één van de vele gevaren zijn waar Lisa en Kate mee te maken hebben.

Samen met het grootste waterroofdier van de bioscoop moeten ze letten op hun luchttoevoer, hun wonden en hun druk behouden. Want als ze te snel naar de oppervlakte stijgen, zullen stikstofbellen in hun lichaam hen doden. Dingen spelen zich af als een klassieke rampenfilm gebaseerd op de wet van Murphy, waar alles wat fout kan gaan, ook fout zal gaan. Een ander interessant aspect van het verhaal is dat beide duikers zijn uitgerust met apparatuur waarmee ze ook via de radio met elkaar kunnen communiceren. Ook om ze in contact te houden met de kapitein hierboven... maar ze moeten enkele meters in het troebele water stijgen om contact te maken. Bij elke actie gevaar creëren.

Mandy Moore en Claire Holt werken goed samen als zussen, en ze maken hun angst voor het gevaar, en in het bijzonder de haaien, heel geloofwaardig. En aangezien we voor het grootste deel hun onderwaterstrijd volgen, is het een belangrijk aandachtspunt van het verhaal.

Hoewel een sterk concept en een geweldig tempo, hapert de film op verschillende plaatsen. De dialoog voelde op veel plaatsen nogal houterig en zwak aan. Vaak zullen Lisa of Kate keer op keer zeggen hoe bang ze zijn... alsof het niet impliciet genoeg was dat achtervolgd worden door haaien of gestrand zijn op de bodem van de oceaan dat nog niet was. Evenals repetitief worden. Het tempo was redelijk goed voor een thriller, maar zou waarschijnlijk iemand afwijzen die op zoek is naar een adrenalinekick. Het einde was behoorlijk interessant en anders, maar voelde tegelijkertijd een beetje te abrupt en misschien vervelend voor sommigen. Hoewel de FX voor het grootste deel behoorlijk goed gedaan waren, zijn er meer dan een paar keer dat de haaien er net een beetje 'te' computergegenereerd uitzien.

Ondanks zijn tekortkomingen slaagt 47 METERS DOWN erin een degelijke en unieke thriller te zijn. Aangezien elke zomer een haaienfilm nodig heeft, en als je op zoek bent naar seizoenshorror, is dit zeker de moeite waard om te bekijken.