Hallo en welkom terug bij mijn 31 enge verhaalavonden serie ter ere van de Halloween-maand en de enge kampvuurverhalen die we kennen en waar we van houden! Het verhaal van vanavond De harige kraag heeft een geheel eigen kleurrijke geschiedenis.

Het begon als een verhaal in een verhaal in een populaire novelle genaamd The Gentleman uit Amerika van Michael Arlen. Arlens novelle sprak tot de verbeelding van iedereen die het las, inclusief Alfred Hitchcock die het in 1956 liet verfilmen voor 'Alfred Hitchcock Presents...'.  De harige kraag ontwikkelde echter een eigen leven buiten de novelle en werd een populair verhaal om te vertellen op donkere en stormachtige nachten, die veranderden en evolueerden, waarbij de namen veranderden naarmate de tijdsperiode waarin het verhaal zich afspeelt.

Laten we zonder verder oponthoud het kampvuur aansteken en gaan zitten lezen...De harige kraag.

*** Opmerking van de schrijver: wij hier bij iHorror zijn grote voorstanders van verantwoord ouderschap. Sommige verhalen in deze serie zijn misschien te veel voor uw kleintjes. Lees alstublieft verder en beslis of uw kinderen dit verhaal aankunnen! Zo niet, zoek dan een ander verhaal voor vanavond of kom morgen gewoon terug om ons te zien. Met andere woorden, geef mij niet de schuld van de nachtmerries van je kinderen!

The Furry Collar zoals naverteld door Waylon Jordan

Julia en Bessie waren de beste vrienden, hoewel de twee niet méér van elkaar konden verschillen. Julia was moedig en extravert, terwijl Bessie stil en verlegen was en altijd bang leek te zijn.

Op Halloweenavond moest Bessie's familie weg zijn en ze was bang om alleen te blijven, dus vroeg ze Julia om bij haar te blijven overnachten. Julia stemde er natuurlijk mee in om te blijven om haar vriendin tegen haar angsten te beschermen. Bessie's ouderlijk huis lag buiten de gebaande paden, zie je, en een beetje somber, dus zelfs Julia begreep dat je misschien nerveus zou zijn als je alleen zou blijven op Halloweenavond.

Julia arriveerde laat in de middag en de meisjes brachten hun tijd door met praten over de dingen die 15-jarige meisjes doen. Ze maakten eten voor zichzelf klaar en hadden een geweldige tijd terwijl de zon langzaam onderging.

Het duurde niet lang of het was tijd om naar bed te gaan.

'Ik kan niet wachten tot je mijn nieuwe nachtjapon ziet,' riep Julia uit, en ze pakte haar kaars en rende de kamer uit om zich om te kleden.

Bessie trok haar gebruikelijke witte katoenen nachtjapon aan, terwijl ze zich afvroeg wat haar vriendin haar zou kunnen laten zien.

Julia keerde terug naar de kamer, badend in de zachte gloed van haar kaars. Bessie was onder de indruk bij het zien van de prachtige rode zijden jurk die haar vriendin droeg en nog meer bij het prachtige, rijke zwarte bont dat de kraag omzoomde.

De meisjes klommen in Bessie's grote hemelbed en bleven daar het langst kletsen. Het was ver na middernacht toen ze plotseling een geluid van beneden hoorden.

krabben, krabben, krabben...

De meisjes draaiden zich om en keken elkaar aan, terwijl Bessie's angst in haar ogen scheen.

"Wat was dat?"

krabben, krabben, krabben...

Julia ging rechtop in bed zitten.

'Het is waarschijnlijk een kat...' antwoordde ze.

krabben, krabben, krabben...

'Ik ga even kijken,' zei Julia.

"NEE!" Bessie huilde. “Je kunt mij hier niet alleen laten.”

'Wees geen baby,' zei Julia harder dan ze bedoelde. “Het duurt maar een seconde. Ik weet zeker dat het niets is.”

"Nee, alsjeblieft, Julia!"

"Ik weet! Ik doe de deur achter me op slot, zodat niemand naar binnen kan. Wat dacht je daarvan?"

Omdat ze wist dat ze haar vriendin niet kon overhalen om te blijven, stemde Bessie stilletjes toe.

Julia stapte uit bed, stak een kaars aan, pakte de sleutel van de deur en stapte de gang in. Bessie zat in de stilte en hield haar adem in toen ze de sleutel in het slot hoorde klikken. Ze hoorde haar vriendin de trap aflopen, gevolgd door opnieuw het geluid...

krabben, krabben, krabben...

Bessie viel achterover op bed en trok de dekens over zich heen, zo aandachtig luisterend als ze kon. Na een paar minuten hoorde ze het geluid opnieuw, gevolgd door voetstappen die de trap op gingen.

Kras, kras, kras...

Bessie huiverde toen beide geluiden net buiten haar slaapkamer stopten. Ze hoorde de sleutel in het slot draaien en het kraken van de scharnieren toen de deur langzaam openging. Pas toen ze de dekens van haar hoofd trok, realiseerde ze zich hoe erg donker het in de kamer was en dat Julia hun enige kaars had gepakt.

“Julia? Julia, ben jij dat?”

Ze hoorde het zachte geritsel van stof naar de zijkant van het bed bewegen...

'Julia, als jij dat bent, steek dan de kaars aan!' Bessie huilde.

Toen niemand antwoordde, strekte Bessie zich langzaam uit tot haar vingers de zijdeachtige stof van Julia's jurk raakten.

“Julia...?”

Bessie streek met haar hand hoger langs de jurk totdat ze iets nats voelde. Haar vingers trilden toen ze haar hand hoger over de zachte bontkraag duwde en toen was er plotseling niets meer. Niets anders dan een bloederige stomp waar het hoofd van haar liefste vriendin had moeten zitten.

Julia's lichaam viel op de grond toen Bessie's geschreeuw de nacht verbrijzelde.

Toen haar ouders 's ochtends terugkwamen, vonden ze Julia's lichaam op de vloer van de slaapkamer en Bessie opgerold in een hoek van haar kamer. Haar haar was effen wit geworden. Julia's hoofd is nooit gevonden...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bedankt dat je aanwezig was op onze verhalenavond! We hopen dat je morgen weer met ons meedoet aan het verhaal, en in de tussentijd, gelukkige, spookachtige lezers!

(Als je het verhaal van gisteren gemist hebt, klik dan hier!)