Hallo lezers! Oktober gaat door en we hebben vanavond weer een eng verhaal voor je!  De Hatchet Man is een ietwat obscure stadslegende die je zeker zult herkennen als je eenmaal begint!

Tijd om te settelen en te genieten van dit enge, enge verhaal!

*** Opmerking van de schrijver: wij hier bij iHorror zijn grote voorstanders van verantwoord ouderschap. Sommige verhalen in deze serie zijn misschien te veel voor uw kleintjes. Lees alstublieft verder en beslis of uw kinderen dit verhaal aankunnen! Zo niet, zoek dan een ander verhaal voor vanavond of kom morgen gewoon terug om ons te zien. Met andere woorden, geef mij niet de schuld van de nachtmerries van je kinderen!

The Hatchet Man zoals naverteld door folklorist SE Schlosser

Er waren overal op de campus waarschuwingen voor een Hatchet-man die zogenaamd een vrouw in Bloomington had misbruikt en vermoord. Alle meisjes werden gewaarschuwd om in paren te lopen en in helder verlichte ruimtes te blijven als ze 's nachts naar buiten moesten.

De tweedejaars en haar kamergenoot logeerden tijdens de Thanksgiving-vakantie in de lege slaapzaal, aangezien hun families het land uit waren. Ze verveelden zich erg omdat de dag saaie dag volgde en de nacht saaie nacht volgde. Haar kamergenoot was het zat om elke avond binnen te blijven uit angst voor de Hatchet Man en stelde voor om in de plaatselijke bar te gaan eten, en de tweedejaars was het daarmee eens.

De twee vrouwen bleven langer hangen dan verwacht, en het was bijna middernacht toen de tweedejaars, meer dan een beetje dronken, besloot terug te lopen naar de slaapzaal. Haar kamergenoot was druk aan het flirten met de barman, dus ging ze alleen de donkere, stille straten in. De tweedejaars was de waarschuwingen van de Hatchet Man helemaal vergeten. Pas toen ze een kortere weg nam door een donker, eng steegje, herinnerde ze zich dat er een wanhopige moordenaar rondliep.

De tweedejaars huiverde en voelde zich plotseling nuchter en heel alleen. Ze had het gevoel dat vijandige ogen naar haar staarden vanuit elke dreigende schaduw en donkere deuropening. Ze versnelde haar pas. Was dat zware ademhaling die ze achter zich hoorde? Lopen die voetstappen in de tijd met die van haar?

De tweedejaars begon te rennen; hart bonkend hevig, zeker dat iemand haar volgde. Ze schoot de universiteitscampus op, zigzagde door de gebouwen en wierp zichzelf hijgend de slaapzaal in. Ze bonsde drie trappen op, de gang door, sloeg haar kamer binnen en deed de deur achter zich op slot. Pas toen, met bonzend hart tegen de deur geleund, begon ze zich dwaas te voelen. Er kwam geen geluid uit de gang. Geen voetstappen, geen zware ademhaling. Geen bijl die door het hout van de deur breekt. Ze was een dwaas geweest.

De tweedejaars strompelde naar de badkamer om zich voor de nacht af te wassen en liet de deur achter zich op slot. Ze bleef in de spiegel kijken om er zeker van te zijn dat alles veilig was. De scène in de spiegel was normaal. En er was geen geluid in de lege slaapzaal. Alles was in orde, hield ze zichzelf voor.

Toen herinnerde ze zich dat haar kamergenoot nog aan de bar zat. Ze wilde niet dat haar kamergenoot alleen naar huis liep, dus belde ze de bar en vroeg de manager of hij ervoor zou zorgen dat haar kamergenoot met een taxi naar huis zou worden gebracht. De muziek op de achtergrond was hard en ze wist niet zeker of de manager haar verzoek begreep. Maar ze had het tenminste geprobeerd.

De tweedejaars krulde in bed met de leeslamp aan, vastbesloten op haar kamergenoot te wachten. Maar de combinatie van zwaar drinken en haar eerdere schrik bracht haar bijna onmiddellijk in een diepe slaap, en ze werd pas wakker toen de zon de volgende ochtend vroeg door het raam kwam stromen.

Ze werd wakker met een kater en rolde om, terwijl ze probeerde niet ziek te zijn in bed. Toen ze door de kamer keek, realiseerde ze zich dat haar kamergenoot niet in het bed aan de andere muur lag. In feite leek het alsof er helemaal niet in haar bed was geslapen!

Ze rolde overeind, hart bonkend van angst. Misschien had haar kamergenoot de nacht in de lobby doorgebracht? Haar kamergenoot had dat al eens eerder gedaan toen ze tot in de vroege uurtjes aan het feesten was en zei dat het teveel moeite kostte om drie trappen op te lopen.

Met trillende handen deed de tweedejaars de deur van het slot en rukte hem open op zoek naar haar kamergenoot. De onmiskenbare, vaag metaalachtige geur van bloed drong in haar neusgaten toen de deur openzwaaide. Dat was haar enige waarschuwing voordat haar geschokte ogen bloed zagen spatten over de muren en de vloer van de gang op de derde verdieping. Ze gilde van angst en sprong achteruit weg van het gedeeltelijk onthoofde lichaam van haar kamergenote, dat dood aan haar voeten lag. Haar keel was van begin tot eind doorgesneden en bloed verzamelde zich onder haar dode lichaam. De spijkers van haar uitgestrekte hand waren gescheurd en versplinterd waar ze wanhopig aan de houten deur hadden gekrabd.

Er lag een zwarte schaduw over het lichaam van haar kamergenoot. Ze keek verbijsterd op en haar blik volgde de zwarte schaduw naar de bron. In het raamkozijn bij de ingang van de trap was een met bloed bevlekte bijl ingebed, omlijnd in het licht van de opkomende zon.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~ huivert ~

Nu dat is gewoon angstaanjagend! We hopen dat je genoten hebt van het enge verhaal van vanavond en we hopen dat je morgen weer met ons meedoet voor nog een verhaal terwijl we aftellen naar Halloween !!