Geschreven door Shannon McGrew

Als het gaat om horrorromans, is het steeds moeilijker geworden om goede boeken te vinden. Maar zo nu en dan kom je er een tegen die je absoluut versteld doet staan. Een van de boeken waar ik het meest naar uitkeek om dit jaar open te breken was "13 uitzichten op het zelfmoordbos" door auteur Bracken MacLeod, aangezien ik alleen maar positieve lofbetuigingen had gehoord van degenen binnen de horrorgemeenschap die het hadden gelezen. Deze bloemlezing van korte verhalen gaat perfect in op de gruwel die de donkerste uithoeken van de geest bewonen waar pijn, terreur en hartzeer verblijven.

Als het op bloemlezingen aankomt, kunnen ze wisselvallig zijn. Vaker wel dan niet zijn er een paar verhalen die niet lijken te correleren met het algemene thema van wat de auteur probeert over te brengen. Maar dat is iets waar we ons geen zorgen over hoeven te maken "13 uitzichten op het zelfmoordbos" sinds Bracken MacLeod elke keer weer de spijker op de kist slaat. Elk verhaal is net zo goed in staat om je uit te putten als het vorige, terwijl je trouw blijft aan het essentiële onderwerp dat voorhanden is.

De verhalen variëren van bovennatuurlijke verschrikkingen, zoals vampiers en geesten, tot door de mens veroorzaakte verschrikkingen van moord, geweld en wraak. Elk verhaal, zonder uitzondering, pakt uit, en aangezien de meeste verhalen te maken hebben met hoe verachtelijk de menselijke natuur kan zijn, laat het je twijfelen aan de mensheid en zelfs aan degenen die het dichtst bij je staan. Een deel van mij vroeg zich af hoe MacLeod werd geïnspireerd en hoe hij in de headspace kon komen om zulke levendig aangrijpende verhalen te kunnen schrijven.

Waar ik het meest van hield "13 uitzichten op het zelfmoordbos" is dat er voor elke horrorfan wat wils is. Er zijn genoeg verhalen om de aandacht van de lezers vast te houden vanaf het moment dat ze het boek voor het eerst openen tot het absolute einde, terwijl ze ook uniek zijn in het leveren van elk verhaal. Omdat dit mijn eerste kennismaking was met het schrijven van MacLeod, was ik onder de indruk om te zien dat niet elk verhaal overbracht dat het door dezelfde persoon was geschreven (ook al was het zo), aangezien MacLeod in staat was om elk verhaal anders te maken dan het vorige. Daardoor kon ik volledig worden ondergedompeld in wat er zich bij elk nieuw verhaal ontvouwde.

Ik wou dat ik een favoriet verhaal kon kiezen uit alle verhalen die in deze collectie worden gepresenteerd, maar het is ongelooflijk moeilijk vanwege de vakkundigheid van elk terreurverhaal. Er waren echter een paar verhalen die me lang daarna bijbleven. Het eerste wezen "Still Day: een einde". Wat ik zo leuk vond aan deze korte film, was het ongelooflijke detail in de omgeving dat een vals gevoel van troost gaf voor wat komen ging; alleen om het dan te laten verbrijzelen door de slachting van het leven. De juxtapositie tussen de twee is perfect gedaan en is een van de beste hoogtepunten van de hele bloemlezing.

Samen met "Still Day: een einde", ik heb ook genoten "Bloed doet het gras groeien" terwijl het verhalende stereotype op zijn kop wordt gezet en bewijst dat niemand ooit is wat ze lijken. Toen was er “Puur Bloed en Groenblijvend”, een nieuwe kijk op vampiers die een griezelig gelijkaardige snaar raakt aan Hitlers gruwelijke bewind, met name met betrekking tot concentratiekampen. ten slotte, "De mijne, niet de jouwe", is een aangrijpend verhaal over menselijke verdorvenheid, de zonden van de kerk en hoe ver een vader zal gaan om wraak te nemen voor zijn dochter. Uiteindelijk zal elk verhaal je de komende dagen geschokt en verontrust achterlaten.

Kortom, "13 uitzichten op het zelfmoordbos" is een bloemlezing die ik iedereen zou aanraden die op zoek is naar nieuw horrormateriaal om te lezen. De verhalen zijn indrukwekkend en rauw, houden zich nooit in waar anderen dat zouden doen, maar zijn nooit respectloos of overdreven tegenover sommige van de zwaardere thema's die worden gepresenteerd. MacLeod is een echt talent en een meester in het weven van ongelooflijk gedetailleerde verhalen van begin tot eind. Hij heeft oog voor detail, wat helpt om elk verhaal tot leven te brengen in al zijn gruwelijke glorie. Let op mijn woorden, "13 verhalen over het zelfmoordbos" is een bloemlezing die je zeker niet wilt missen.

Voor meer informatie of het bestellen van een exemplaar van "13 uitzichten op het zelfmoordbos" bezoek de site van Braken MacLeod HIER.