Lang geleden Zagen werd het jaarlijkse theatrale hoofdbestanddeel voor horrorfans, hadden we Vrijdag 13th. Wanneer een franchise vanaf 1980 zes films over zeven jaar uitbrengt, is het gemakkelijk om het verstrijken van de tijd te vergeten waarin die foto's het grootste deel van je leven bij je zijn geweest. Ik breng dat alleen naar voren omdat Vrijdag 13th deel III komt in augustus aan zijn vijfendertigste verjaardag.

Vijfendertig jaar. Om dat in perspectief te plaatsen, Derek Mears, de man die Jason Voorhees portretteerde in de herstart van het origineel in 2009, was in 10 pas 1982 jaar oud. Om nog een stap verder te gaan: Steven Spielberg's NA hitschermen slechts twee maanden eerder.

Hoewel het drie en een half decennia geleden is, Vrijdag het 13e deel III resoneert nog steeds met fans als een favoriete serie, en ik ben niet anders. Voor mij maakt de derde aflevering deel uit van een heilige drie-eenheid die omvat Deel 2 en Jason leeft omdat ze gewoon een glimlach op mijn gezicht toveren.

Dat gezegd hebbende, ik ga 13 van mijn favoriete aspecten van laten vallen Vrijdag 13th deel III op jou. Sommige zijn aan de voor de hand liggende kant, terwijl andere de neiging hebben om wat minder aandacht te krijgen. Ik zal het niet hebben over de Ginny-flashback die ons inhaalde of dat Jason zijn sprongetje vond, maar eerder over aspecten van de functie die me altijd zijn bijgebleven.

Laten we in willekeurige volgorde beginnen met het voor de hand liggende.

13 - Richard Brooker

Laten we eerlijk zijn, het argument met betrekking tot wie de beste afbeelding van Voorhees heeft afgeleverd, zal voor altijd voortduren. Hoewel het allemaal neerkomt op persoonlijke voorkeur, is Brooker altijd in gesprek als het stof is opgetrokken en elke lijst tot het beste van het beste is teruggebracht, of hij nu nummer één is of niet.

We gingen van Adrienne koning in het water getrokken worden en een vervolg waarin Jason een moordenaar is die nog steeds in zijn rol groeit. Hij was niet bepaald gepolijst toen hij rond strompelde, gemakkelijk zwaaide en tot op zekere hoogte afweerde. Tegen de tijd dat we bij Brooker aankwamen, werd Jason beter in zijn werk, maar nog steeds vatbaar voor vertraging door een blessure. Maar nogmaals, de jongen van de favoriete moeder van iedereen was op dit moment nog steeds een mens. Brooker bracht meer agressiviteit in de rol, was een beetje efficiënter in de apotheek en genoot van het idee om Chris (Dana Kimmell) te laten weten dat hij het nog niet klaar met haar had.

Om nog maar te zwijgen van de grootste mic-drop in de geschiedenis van horror.

12 - De opvolger van Crazy Ralph

Als je houdt van Vrijdag 13th, je houdt van Walt Gorney. Voor mijn geld was Crazy Ralph het beste personage dat de saga heeft voortgebracht, niet Voorhees genaamd, maar de profeet van de ondergang werd neergezet in Deel 2. Dat weerhield de franchise er niet van om zijn best te doen om hem slechts één film later te vervangen. Abel (David Wiley) lag gewoon op de weg om een ​​paar zussen te vangen toen het nieuwste smorgasbord stopte en advies nodig had. Om een ​​groep mensen met succes uit iets te praten waar ze vastbesloten zijn om te doen, zijn subtiliteit en charme vereist, en hoewel Abel misschien wat van de laatste had gehad, schreeuwde het tonen van een oogbol volkomen gebrek aan de eerste. Maar goed, hij had je gewaarschuwd.

11 - Higgins Haven

Gemakkelijk de beste setting die de serie ooit heeft geproduceerd. Het oude stampende terrein van Chris bevatte een stoere hut met twee verdiepingen, compleet met een wenteltrap en een hangmat om de dood van Kevin Bacon uit het origineel en die schuur na te bootsen. Het is precies het soort plek waar je een weekend zou willen doorbrengen.

Als klap op de vuurpijl is er voor een groep films met een diepte van 12 graden gewoon geen betere opname dan dat Chris de schuurdeuren opent om te zien dat Jason vlak voor haar hangt. Klassiek in elk opzicht. Het is ons echter niet toegestaan ​​de boeken over boeken te vergeten die mevrouw Higgins in staat stelden het oude gezegde te bevestigen: "In veel wijsheid is veel verdriet: en zij die kennis vergroot, vergroot verdriet."

10 - Funktastisch

Harry Manfredini orkestreerde de soundtrack van vrijwel elk Vrijdag 13th aanbod, maar geen enkele was meer memorabel dan het met disco doordrenkte geluid van Deel III. Het is poppy en griezelig en verdiende de fantastische gebeurtenissen die volgden. Luister hiernaar en vertel me dat je niet klaar bent om het derde hoofdstuk onmiddellijk te bekijken. Ga je gang, lieg tegen me.

9 - Cheestastic 3D

Ahhh, wie zou die geweldige kartonnen bril met rode en blauwe lenzen kunnen vergeten? Welnu, onder degenen die oud genoeg zijn om te onthouden, neem ik aan of heb het geluk dat ze de Vrijdag 13th I-IV dvd-collectie die bij een paar werd geleverd (een gewaardeerd bezit voor degenen die thuis de score bijhouden).

Nee, het gewricht, de vleermuis en het harpoengeweer waren allemaal relatief solide, maar we gaan langs de slang kijken op een duidelijk zichtbare draad en ons concentreren op het geldschot. Jullie weten allemaal waar ik het over heb, dus laten we er maar op ingaan.

8 - De meisjes

Vrijdag 13th is trots op lieve meiden die door het bos dwalen om de personificatie van seks, drugs en rock-'n-roll te worden, dus ik zou nalatig zijn als ik niet op zijn minst het feit zou aanraken dat Deel III bevatte de mooiste collectie vrouwen in de geschiedenis van de franchise.

Kimmell, Tracie Savage (Debbie) en Catherine Parks (Vera) waren niet alleen mooi, maar speelden ook personages die ongeveer net zo echt waren als ze zijn. Er was niets overdreven aan hun afbeeldingen van personages die eigenlijk geloofwaardig waren als echte mensen, hoewel ze vastzaten in het bos met een stel klootzakken.

7–Ali

Terwijl hij genoot van wraak en af ​​en toe een Olympia-lange jongen speelde, speelde Nick Savage de leider van een motorbende bestaande uit zijn vriendin (Gloria Charles als Fox, die zou moeten worden opgenomen in die groep meisjes van vroeger) en een doofus, waarvan ik aanneem dat hij geslaagd is voor stoer in de vroege jaren '80. Dat gezegd hebbende, het meest memorabele aan Ali was dat hij allesbehalve praten was, hij was een man van actie. Gewoon niet erg goed in.

Kijken, John D LeMay speelde een bebrilde letterjas die lichtgewicht in Jason gaat naar de hel en zelfs hij vocht tegen Van Kane Hodder zombie Jason. Denk daar eens over na. LeMay werd uit noodzaak in actie gedwongen, Ali zocht het uit. Hij zou een badass zijn, maar hij nam een ​​hack bij Brooker's Jason met een machete en werd verdomme knock-out geslagen. Later slaagde hij erin om wat lawaai te maken en de grote man om te draaien, maar verloor zijn hand (en er kunnen vele andere delen worden aangenomen) voor zijn inspanningen. Er viel geen enkele klap. Het kwam me altijd als humoristisch voor.

6 - De achtervolging

Vrijdag 13th heeft een groot aantal achtervolgingsscènes vertoond, maar niets meer verontrustend dan te kijken hoe Chris zich een weg baant van de brug naar de schuur terwijl Jason achter het busje verscheen en de achtervolging in zette. Ik denk dat we het er allemaal over eens kunnen zijn dat het gevoel van achtervolging een ongemakkelijk gevoel is, zelfs als het voor de grap is. Vijfendertig jaar later krijgt deze me nog steeds.

5 - Mary Jo Conrad

DE Mary Jo Conrad. Zo'n beschrijving doet me geloven dat ze nogal een probleem was en dat een weekend met haar meer in overeenstemming zou zijn geweest met het soort oogverblindende ervaring waarnaar Rick op zoek was.

Natuurlijk werd ze nooit meer genoemd en is ze zeker niet verschenen, maar als ze dat wel had gedaan, zou de actrice sarcastisch moeten zijn geweest met het uiterlijk van Chris en geloofwaardige jaloezie en rivaliteit moeten opwekken. Heeft iemand ooit geprobeerd de rol te casten? Waarschijnlijk niet, want ik weet zeker dat niemand er iets om geeft, dus ik ga het gewoon doen.

Ik zeg Betsy Russell. Omdat, ja, Betsy Russell.

4 - Het raam

Het is een klassiek schot. Chris werd wakker in de kano en keek naar het huis om Jason door een raam boven naar haar te zien turen. Hij glimlachte bij het idee van een derde schot op mevrouw Higgins. Chris raakte in paniek, maar voordat ze weg kon peddelen, sneden ze naar Jason die naar het raam klemde alsof hij op zoek was naar een zwakke plek. Een solide concept om zeker te zijn, en hoewel het nog steeds het beoogde doel trof, zou het beter hebben gewerkt als een snelle slagman - staren, glimlachen, naar de deur gaan - ik had het zonder het klauwen kunnen doen.

3 - Harold

Kerel is gewoon misbruikt. Het enige wat Harold (Steve Susskind) wilde, was een glimlach en wat snacks, maar zijn ball-breaker-vrouw zou dat nooit laten gebeuren. Het is niet dat ze wilde dat hij minder een slob zou zijn of zou kijken naar wat hij at - dat was prima - het was dat het nooit een gesprek was, alleen een aanval met een neerbuigende toon waardoor het publiek jeukte om die tweede naald ten goede te brengen gebruik . Elke man die knuffelt met een konijn en een fles Jack moet pakken die in de shitter is verborgen, scoort empathiepunten bij mij. Susskind heeft ook eindeloze punten aan hem geschonken omdat hij in een aflevering van Gehuwd met kinderen.

Harold verdiende een betere laatste maaltijd dan visvoer en Sunny D.

2 - Laten we eerlijk zijn over Vera

Shelly noemde Vera een teef voor de flagrante belediging om zijn avances af te wijzen, maar laten we een personage afbreken dat allesbehalve een teef was.

Ze stemde ermee in om het bos in te gaan voor een blind date als een gunst voor haar vrienden, moest haar moeder afweren om de voordeur uit te komen, ontdekte dat die date verontschuldigend was over zijn uiterlijk en droeg een masker, kreeg te horen dat ze kon geen voedselbonnen gebruiken in de buurtwinkel alleen omdat ze Latina was, een ongewenste les over manieren kreeg, bijna het meer in werd getrokken omdat Shelly gewoon niet wist wanneer ze moest stoppen en nadat ze zo vriendelijk was geweest om zijn portemonnee uit de winkel te halen. water, ze werd geharpoeneerd voor de moeite.

Je zou ook niet in de beste buien zijn geweest.

1 - Shelly

Wie houdt er niet van Shelly (Larry Zerner)? Ja, hij was ongepast op elk niveau, wist niet wanneer hij moest stoppen en had absoluut geen idee hoe hij de dingen met Vera moest aanpakken, maar hij was lief. De meeste jongens winnen de genetische sweepstakes niet en zien eruit als Rick (Paul Kratka), dus Shelly vertegenwoordigde iedereen. Hij was de vier die probeerde goed te komen met de 10 en verloor simpelweg. Dat gezegd hebbende, maakte hij altijd grapjes en maakte hij grapjes in de hoop dat iedereen het naar zijn zin zou hebben, hij had gewoon het ongeluk sociaal ongeschoold te zijn. Hij liet Ali en zijn cohorten zien hoe laat het was, kon jongleren met de beste van hen en was duidelijk een getalenteerde make-upman, want, nou ja, Shelly was het slachtoffer van een zelf toegebrachte wond die bekend staat als de jongen die wolf riep.

En als Shelly niet verschijnt in Gun Media's Vrijdag 13th: The Game, er zal een hel zijn om te betalen.

Enorm bedankt Chris Visser voor de feature art.